Dit is een zeer gevarieerde compositie, die grillige contouren vertoont, maar toch telkens weer behoort tot die ene compositie, een echt [[capriccio]] dus. <br />
De inleiding wordt gekenmerkt door [[maat (muziek)|maatveranderingen]]. Aan het [[Allegro (muziektempo)|allegro]] giocoso wordt dan naar een heel vlot tempo overgegaan. We krijgen heel pittige muziek te horen. Het werk eistvereist zowel op [[Ritme (muziek)|ritmisch]] als op [[Melodie|melodisch]] vlak een goede techniek van muzikanten. Het [[Thema (muziek)|thema]] wordt in alle registers van het harmonieorkest overgenomen, de muziek is echt bewogen. Een [[diminuendo]] laatliedt onsnaar vermoedenhet dat een andervolgend deel zal volgen. [[Klarinet]] en [[altsaxofoon]] gaan nu een prachtige, expressieve melodie "zingen". Wat verderlater gaanheffen enkele middenstemmen een even mooie tegenmelodie aanstemmenaan, zodat een prachtige [[cantabile]] dialoog ontstaat. Als contrast met deze zoete zang van de zachte blazers neemt het scherp koper wat verderlater de leiding over om een geaccentueerd deel aan te vangen. Het zachte en lyrische komt terug. Daarna heft de klarinetsolist in andantino een prachtigenieuwe melodie aan. In het allegro dat volgt wordt opnieuw pittige muziek gebracht. We zien zelfs delen uit het eerste pittige thema weer opduikenterugkeren. Van deDe pittigheid duikelengaat we probleemloosover in een vivo-stukje, waarin rusten even belangrijk zijn als noten. De balans van het harmonieorkest is prima uitgedacht, wat het werk alleen nog aantrekkelijker kan maken. Het slot isklinkt volklinkendvol.
