Wanprestatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
klein detail
Regel 43:
Als de schuldenaar niet (correct) presteert, terwijl de prestatie op dat moment wel "opeisbaar" was (dwz. op dat moment had de prestatie moeten plaatsvinden, de schuldeiser heeft er dan recht op) dan zal eerst in de meeste gevallen de wanpresterende wederpartij nog een laatste kans krijgen om alsnog te presteren. Bovendien moet de wederpartij ervan de de hoogte moeten worden gebracht dat hij niet of onvoldoende heeft gepresteerd.
 
Dit is niet noodzakelijk wanneer het nutteloos zou zijn (zoals een traiteur op je verjaardag die niet komt): de prestatie is dan blijvend onmogelijk geworden. Dit geldt eveneens wanneer er een al een vaste termijn is gesteld in het contract. Overschrijding daarvan betekent dat er meteen verzuim is (zie onder). Verder geldt dit bij een verbintenis wegens schade uit onrechtmatige daad of wanprestatie en in gevallen waarin de schuldeiser uit een mededeling van de schuldenaar moet afleiden dat deze zal tekortschieten) (art. 6:83). In bovengenoemde gevallen hoeft er geen formaliteit te worden vervuld om verzuim te laten ingaan, anders wel. Dit is zeer belangrijk, want indien de wederpartij niet in gebreke heeft gesteld, kan er geen sprake van verzuim zijn, en strandt een eventuele wanprestatievordering.
De debiteur zal dus op de hoogte moeten worden gesteld met een [[ingebrekestelling]]. Dit is in feite een ondubbelzinnige waarschuwing waarin staat dat de debiteur had moeten presteren, en dit niet heeft gedaan. Het moet schriftelijk gebeuren, anders is het nietig. In deze waarschuwing zal een fatale termijn moeten staan, bijvoorbeeld 8 dagen of een maand. De debiteur moet wel een eerlijke kans krijgen om nog uit te voeren in natura. In enkele gevallen is het mogelijk om de ingebrekestelling niet in de vorm van zo'n "aanmaning" te doen, nl. wanneer dit toch geen zin meer heeft, en het te laten bij een ingebrekestelling in de vorm van een soort aansprakelijkstelling voor de gevolgen (art. 6:82 lid 2). Dit is dan nl. wel nodig om het verzuim te bewerkstelligen (tenzij dat niet nodig is omdat art. 6:83 al van toepassing is).