Iman Jacob van den Bosch: verschil tussen versies

Van den Bosch was voor de oorlog [[marine]][[officier]] en werd in 1940 als [[procuratiehouder]] afdelingshoofd van de buitenlandse [[expeditie (goederen)|expeditie]]dienst van de [[Koninklijke Philips Electronics N.V.|Philipsfabriek]] te Eindhoven. Hij richtte hij in december [[1940]] de verzetsgroep "Tromp" op en het gelieerde "Trompfonds" wat onder meer geld inzamelde voor de gezinnen van marinemensen die in geallieerde dienst voeren. Van den Bosch was de naaste medewerker van [[Walraven van Hall]] bij de oprichting en de leiding van het [[Nationaal Steunfonds]] (NSF). Hiervan werd hij later het hoofd. In [[1942]] moest hij uitwijken van Eindhoven naar [[Groningen (stad)|Groningen]] omdat zijn spionageactiviteiten (het doorgeven van bedrijfgegevens van Philips aan Engeland) de aandacht van de bezetter hadden getrokken. Hier werd hij de centrale leider voor Noordelijk Nederland voor het NSF. Hij werkte daar onder zijn verzetsnaam "Pa van den Berg".

Op [[18 oktober]] [[1944]] werd hij opgewacht door de [[Sicherheitsdienst|SD]] op een vergaderplaats. Hoewel hij het gevaar op het laatste moment opmerkte en rustig doorliep alsof er niets aan de hand was, werd hij beschoten en getroffen door een kogel uit een Duits pistool en ernstig verwond. Op [[27 oktober]] werd hij in [[kamp Westerbork]] gefusilleerd door een [[vuurpeloton]]. Tijdens zijn [[doodstraf|executie]] riep hij luidkeels: ''"Lang leve de Koningin"''.