Het lijkt tegenstrijdig. '''Koraalvissen''' zijn meestal vrij klein (b.v. de Franse keizersvisdrieband-anemoonvis, ''PomacanthusAmphiprion paruocellaris'') en dus kwetsbaar. En daarbij zijn ze vaak fel gekleurd, opvallend in het rif met vele plakkaatkleuren. Het nadeel door de felle kleuren een gemakkelijke prooi te zijn, wordt simpel opgelost. Overal in de koraalformaties kunnen ze in holen, gaten en spleten wegduiken. De kleuren hebben dan ook een geheel andere betekenis. Ze houden een waarschuwing in voor soortgenoten: ''Dit is mijn gebied, blijf hier vandaan''. Jonge vissen zijn nog geen voedselconcurrent van hun ouders. Om te voorkomen dat ze verjaagd worden door hun eigen ouders, hebben zesommige soorten in hun jeugd een afwijkend kleurkleed. Dit is zeer goed te zien bij de ''Pomacanthus imperator''.
