Tweede Duits-Deense Oorlog: verschil tussen versies

|notes=

}}

 

De '''Tweede Duits-Deense Oorlog''' (ook wel de '''Deense Oorlog''' en de '''Deens-Pruisische Oorlog''' genoemd) was, net als de [[Eerste Duits-Deense Oorlog]], het gevolg van de politieke spanningen tussen Duitse Bond en Denemarken over de status van de hertogdommen [[Hertogdom Sleeswijk|Sleeswijk]] en [[Holstein (streek)|Holstein]], ook wel de [[Sleeswijk-Holsteinse kwestie]] genoemd.

Er volgde een korte oorlog met Pruisen en Oostenrijk aan de ene kant en Denemarken aan de andere. Al snel bleek dat de kracht van het gereorganiseerde leger van koning [[Wilhelm I van Duitsland|Wilhelm van Pruisen]] dat van het Deense leger overtrof. Ook konden de Denen niet rekenen op Zweedse steun en de oorlog viel dan ook in hun nadeel uit. In de [[Vrede van Wenen]] werd besloten dat de twee hertogdommen het gezamenlijke bezit zouden worden van Pruisen en Oostenrijk. Deze vrede betekende weliswaar het einde van de Tweede Duits-Deense Oorlog, maar niet van het politieke getouwtrek om de twee hertogdommen. Bismarck wist heel goed dat Oostenrijk zich weinig zou bemoeien met deze noordelijke gebieden.

 

{{DEFAULTSORT:Duits-Deens 2}}

[[Categorie:Oorlog in de 19e eeuw]]