Pseudo-isidorische decretalen: verschil tussen versies

De '''Pseudo-isidorische decretalen''' zijn een bundel documenten uit de negende eeuw die door de samenstellers werden toegeschreven aan de waarschijnlijk fictieve Isidorus Mercator, niet te verwarren met de [[bisschop]] [[Isidorus van Sevilla]] (560-636). Deze [[decretalen]], pauselijke brieven met beslissingen over kerkelijke en juridische problemen, zijn echter niet vervaardigd door Isidorus, maar zijn [[vervalsing]]en of een samenraapsel van citaten uit verschillende bronnen. Een anonieme schrijver uit de negende eeuw, vermoedelijk werkzaam in het bisdom Reims, heeft deze decretalen samengesteld. De Pseudo-isidorische decretalen vervulden een belangrijke rol in de strijd tussen de [[Paus]] en de wereldlijke overheden. Ze zijn met name ook van belang om zicht te krijgen op het [[canoniek recht|kerkelijke recht]] van de negende eeuw.

De kern van de decretalen is het primaat van de geestelijkheid boven de [[wereldlijk gezag|wereldlijke macht]]. In de tweede plaats zijn de decretalen gebruikt om de opperheerschappij van de [[Paus]] over andere geestelijken te onderstrepen. Op grond van deze decretalen claimden de pausen vanaf de negende eeuw, in het bijzonder [[Paus Nicolaas I]] (858-867), wereldlijke en kerkelijke oppermacht. Ook de [[Donatio Constantini]] was een vervalst traktaat dat deze claim scheen te onderstrepen. In de [[Middeleeuwen]] heeft de strijd om wereldlijke macht tussen de Paus en de keizer de gemoederen danig in beweging gebracht.

*Hartmann, Wilfried; Schmitz, Gerhard (ed.), ''Fortschritt durch Fälschungen? Ursprung, Gestalt und Wirkungen der pseudoisidorischen Fälschungen. Beiträge zum gleichnamigen Symposium an der Universität Tübingen vom 27. und 28. Juni 2001.'' Hannover 2002 (Monumenta Germaniae Historica, Studien und Texte, Bd. 31), daarin: Klaus Zechiel-Eckes: 'Auf Pseudoisidors Spur. Oder: Versuch, einen dichten Schleier zu lüften', p. 1-28