Edictum de pretiis rerum venalium: verschil tussen versies

[[Image:Edict_on_Maximum_Prices_Diocletian_piece_in_Berlin.jpg|thumb|Fragment van het edict in het [[Pergamonmuseum]] Berlinte Berlijn]]

Het doel van het edict was het bedwingen van [[inflatie]] door middel van het vaststellen van maximumprijzen voor een groot aantal goederen en diensten. Eerder in zijn regering had de keizer getracht het muntstelsel dat ondanks de hervormingen van [[Aurelianus]] verder verloederd was te hervormen. Zijn nieuwe munten hadden echter de [[inflatie]] nog eerder aangewakkerd dan bedwongen en daarom experimenteerde de keizer met een prijsmaatregel. De maatregel had bitter weinig effect omdat de middelen om de regelgeving in het gigantische rijk ook af te dwingen grotendeels ontbraken. Bovendien ging de munt verder met het slaan van grote aantallen munten met een lage intrinsieke waarde, wat de inflatie almaar aanwakkerde. Het edict had dan ook voornamelijk economische ontwrichting ten gevolge. Producenten hielden op te produceren en handelaren zochten de zwarte markt op, hielden op met handelen of vervielen in ruilhandel. De soldaten ondervonden al snel dat ze met hun soldij niet veel vermochten.

Het edict werd waarschijnlijk in [[Antiochië]] of [[Alexandrië]] afgekondigd en in Griekse en Latijnse inscripties[[inscriptie]]s bekendgemaakt. Het is nu voornamelijk van fragmenten uit het oostelijk deel van het rijk bekend, waar Diocletianus regeerde. Het stuitte al snel op kritiek onder andere van [[Lactantius]] en leidde tot geweld en zelfs bloedvergieten. Tegen het einde van de regering van Diocletianus in 305 werd het edict voornamelijk genegeerd, maar de economie herstelde zich pas met de hervormingen van het muntstelsel door Constantijn.