Accept: verschil tussen versies

Hierna besluit zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de [[Engelsman]] [[Rob Armitage]] en de [[Verenigde Staten|Amerikaan]] [[David Reece]]. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit het Accept-bootje. Zijn vervanger is de Engelsman [[Jim Stacey]] en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 dan eindelijk ''Eat the Heat''. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de [[Verenigde Staten]] is hij zelfs zo ver heen dat hij [[bassist]] [[Peter Baltes]] een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer [[Stefan Kaufmann]] loopt tijdens de tour van eat the heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary , en als Hoffmann een nieuwe [[roeping (idee)|roeping]] gevonden lijkt te hebben als [[fotograaf]], sterft Accept na het afscheidsalbum ''Staying a Life'' (1989) een stille dood.

Intussen proberen zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie [[hartaanval]]len besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. En dan is het [[1992]]. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Udo kon hij de talloze [[smeekbeden]] van [[fan]]s niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album ''Predator'' wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot [[2002]] actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band [[U.D.O.]], rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel ([[sporadisch]]) op. In 2004 verscheen er een best of-album. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist [[Herman Frank]].

* [[1979]] - [[Accept (Accept)|''Accept'']]

* [[1980]] - [[I'm a Rebel (Accept)|''I'm a Rebel'']]

* [[1981]] - [[Breaker (Accept)|''Breaker'']]

* [[1983]] - [[Restless and Wild (Accept)|''Restless and Wild'']]

* [[1984]] - [[Balls to the Wall (Accept)|''Balls to the Wall'']]

* [[1985]] - [[Metal Heart (Accept)|''Metal Heart'']]

* [[1985]] - [[Kaizoku Ban (Accept)|''Kaizoku Ban'']] (Live)

* [[1986]] - [[Russian Roulette (Accept)|''Russian Roulette'']]

* [[1989]] - [[Eat the Heat (Accept)|''Eat the Heat'']]

* [[1990]] - [[Staying a Life (Accept)|''Staying a Life'']] (Live)

* [[1993]] - [[Objection Overruled (Accept)|''Objection Overruled'']]

* [[1994]] - [[Death Row (Accept)|''Death Row'']]

* [[1995]] - [[Steel Glove (Accept)|''Steel Glove'']]

* [[1996]] - [[Predator (Accept)|''Predator'']]

* [[1997]] - [[All Areas (Accept)|''All Areas'']] (Live)

* [[2002]] - [[Rich & Famous (Accept)|''Rich & Famous'']] (EP)

* [[2004]] - [[Best Of (Accept)|''Best Of'']]

* [http://www.acceptarchive.com Officiële website]

[[fa:اکسپت (گروه موسیقی)]]