'''Gravitationele compressie''' is het verschijnsel dat de [[zwaartekracht]] een voorwerp comprimeert dankzij het feit deze kracht invloed op de [[massa]] heeft. Als gevolg hiervan neemt de [[dichtheid (natuurkunde)|dichtheid]] van het voorwerp toe, terwijl de [[inhoud]] juist afneemt.
Een dergelijk verschijnsel speelt zich bijvoorbeeld af in het inwendige van [[ster]]ren die in hun gewone levensfase verkeren, zoals de [[zon]]. Als gevolg van de zwaartekracht wordt het oppervlak van eende sterzon geregeld iets naar beneden geduwd, waardoor de [[druk]] in de onderliggende laag toeneemt en bijgevolg ook de dichtheid van deze laag. Dankzij de toegenomen dichtheid kan er meer massa naar de kern van de ster toe stromen, waardoor ook de naar binnen gerichte zwaartekracht toeneemt. Dit is een zelfverstrekendzichzelf zelfversterkend effect, dat zich voortzet tot in de [[zonnekern]]. Hier neemt als gevolg van de druk van alle bovenliggende lagen de dichtheid het meest toe, wat leidt tot het vaker voorkomen van botsingen tussen [[subatomair deeltje|subatomaire deeltjes]]. Dit laatste maakt op zijn beurt weer [[kernfusie]] in de zon mogelijk. Hoe zwaarder een ster, des te groter de gravitationele compressie<ref>http://www.astronomynotes.com/starsun/s8.htm</ref>.
Dit verschijnsel doet zich vanzelfsprekend niet alleen voor bij onze zon, maar bij alle sterren die in hun gewone levensfase verkeren. Hoe zwaarder een ster, des te groter de gravitationele compressie<ref>http://www.astronomynotes.com/starsun/s8.htm</ref>.
