Vredesbeweging: verschil tussen versies

Met dé '''vredesbeweging''' wordt tegenwoordig meestal bedoeld de bewegingen die streefden en nog streven naar [[Kernwapenontmanteling|beperking of ontmanteling van kernwapens]], meer bepaald op het hoogtepunt van de [[koude oorlog]]. In oktober 1948 riep [[Stalin]] in de ''[[Pravda]]'' de 'sociale krachten voor de vrede' op om de Amerikaanse en Britse 'oorlogspolitiek' de voet dwars te zetten en om bij te dragen aan het uiteenvallen van het Noord-Atlantische bondgenootschap. De ''Mouvement de la Paix'' werd officieel eind 1948 gelanceerd, vanuit een eerder door de Franse verzetsman Yves Farge genomen initiatief dat werd overgenomen door de [[Cominform]]. In maart en april 1949 belegde het Permanente Comite (te Parijs) een wereldvredescongres naar aanleiding van de oprichting van de [[NAVO]]. De Vredesbeweging wist intellectuelen en kunstenaars aan zich te binden. Kernfysicus Frederic Joliot-Curie zat het Parijse congres voor, dat werd verluchtigd door een door Picasso geschilderde vredesduif. In november 1949 verklaarde de vooraanstaande Sovjet-filisoof Michail Soeslov op een conferentie van de Cominform dat de communisten de Vredesbeweging in het centrum van de aandacht moesten stellen. Vooral in de jaren 1981 en 1983 slaagde deze beweging er in om telkens grote menigten op de been te brengen in West-Europese steden, uit protest tegen het [[NAVO-dubbelbesluit]] van 1979, dat plaatsing beoogde van 572 Amerikaanse middellangeafstandsraketten in vijf West-Europese landen. Zo bijvoorbeeld: Bonn 10 oktober 1981: 250.000 deelnemers; Brussel 25 oktober 1981: 200.000 deelnemers; Amsterdam 21 november 1981: 400.000 deelnemers; Brussel 23 oktober 1983: 400.000 deelnemers; Den Haag 29 oktober 1983: 550.000 deelnemers. Deze massale vredeswil was de voorbode van het einde van de [[koude oorlog]]. Ook de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] kende een sterke vredesbeweging, in kerkelijke kring.