Taalverwantschap: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
Het [[Nederlands]] en [[Frans]] zijn voorbeelden van verwante talen die geen zustertalen zijn. Beide hebben uiteindelijk het [[Proto-Indo-Europees]] als gemeenschappelijke voorouder, hoewel het Nederlands niet zoals het Frans is voortgekomen uit het [[vulgair Latijn]]. In linguïstisch jargon wordt ook wel gezegd dat dergelijke talen alleen op "grootouderlijk" niveau verwant zijn.
 
Het al dan niet aanwezig zijn van een zekere mate van genetische verwantschap tussen twee of meer talen kan worden aangetoond of weerlegd aan de hand van [[taalreconstructie]] en de [[vergelijkende methode (taalkunde)|vergelijkende methode]]. Wanneer blijkt dat twee of meer talen zowel op het [[fonologie|fonologische]], [[morfologie (taalkunde)|morfologische]] en/of [[grammatica]]le als wat betreft de uiterlijke vorm en betekenis van de woorden dusdanig veel overeenkomst vertonen dat dit onmogleijkonmogelijk kan berusten op toeval, is de taalverwantschap bewezen. Op deze manier zijn de meeste talen van de wereld al onderverdeeld in een van de ca. 250 erkende [[taalfamilie]]s. Alleen naar de precieze classificatie van de verschillendealle [[Austronesische talen]] wordt nog vrij veel onderzoek verricht.
 
Taalverwantschap speelt daarentegen geen rol in de [[creolistiek]], aangezien [[Creooltaal|creooltalen]] niet op de voor talen natuurlijke manier zijn ontstaan. Hetzelfde geldt voor [[kunsttalen]].