Een geval apart vormt een woord als θρίξ, tʰrix, "haar". Bij de [[verbuiging]] hiervan verschijnt in sommige vormen een [[sibilant]] in de [[uitgang (taalkunde)|uitgang]]. In de [[onderliggende vorm]] ''tʰrikʰ-s'' verliest de voorafgaande velaar als gevolg van [[progressieve assimilatie]] zijn geaspireerde karakter. verliest, en deDe wet van Grassmann geldt als gevolg van deze deaspiratie ook niet langer geldt; de betreffende vorm wordt dus als ''tʰriks'' uitgesproken. Een vorm als τριχός ("trikʰós", [[genitief]]) laat zien dat de wet van Grassmann hier wel opgaat als de velaar in de stam geaspireerd is. Op grond hiervan waren niet alle fonologen het er in het verleden over eens of de eerste klank in een vorm als ''*tʰrikʰ'' van zichzelf al dan niet geaspireerd was. Niettemin kan heel goed worden verondersteld dat zowel de dentaal als de velaar oorspronkelijk geaspireerd waren, waarna de eerste medeklinker als gevolg van de wet van Grassmann in een vorm als "trikʰós" zijn geaspireerde karakter verloor. Doordat progressieve assimilatie in andere vormen de context waarin de wet van Grassmann kon gelden heeft vernietigd, heeft in een vorm als ''tʰrikʰ-s'' de dentaal zijn oorspronkelijke vorm weer aangenomen.
{{zieook| Zie ook [[Bloedende volgorde]] en [[Opaciteit (taalkunde)]]}}
