Secularisering: verschil tussen versies

'''Secularisering''' (van het [[Latijn]] ''saeculum'': het aardse leven, wereld) is de algemene benaming voor de [[verwereldlijking]] zoals die tot uitdrukking komt in [[laïcisering]], [[ontkerkelijking]], de reductie van religie tot het private terrein en de afname van de maatschappelijke invloed van religie. Deze secularisering vindt volgens Max Weber plaats volgens een voor het eerst door [[Max Weber (socioloog)|Max Weber]] omschreven seculariseringproces, dat tegenwoordig grotendeels wordt gedefinieerd in de [[secularisatiethese]]{{feit}}.

 

 

Gedurende de [[middeleeuwen]] namen Kerk en religie in Europa een belangrijke plaats in binnen alle aspecten van het leven, zowel filosofisch, cultureel, sociaal als politiek. Tijdens de [[Renaissance]] speelde religie nog steeds een belangrijke rol. Tijdens de [[verlichting (stroming)|verlichting]] werd de religie en haar invloed echter fundamenteel aangevallen. Maar vooral in de [[19e eeuw|19e]] en [[20e eeuw]] verminderde de invloed van de [[christendom|christelijke godsdienst]] en Kerken op het openbare leven, vooral in [[West-Europa]]. In iets mindere mate geldt dit ook voor [[Noord-Amerika]] in de [[19e eeuw]] en later voor [[Oost-Europa]] onder het [[communisme]] in de [[20e eeuw]]. Ook in de rest van de wereld zijn bij tijd en wijle seculariserende tendensen te merken geweest. In landen als [[Japan]] en [[China]] heeft religie altijd al een wat minder belangrijke rol in het openbare leven gespeeld dan in Europa{{feit}}; daar is dan ook minder te merken geweest van secularisering. In veel landen met een [[moslim]]-meerderheid is religie nog altijd aanwezig in cultuur, maatschappij en politiek, hoewel sommige, zoals [[Turkije]], wel gedeeltelijk geseculariseerd zijn.