Aubette (Straatsburg): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
+cat
Edwinb (overleg | bijdragen)
tp
Regel 10:
 
== Geschiedenis ==
Het gebouw stamt oorspronkelijk uit de 13de13e eeuw en is tussen [[1765]] en [[1778]] ingrijpend verbouwd door architect [[Jacques François Blondel]] om daarna dienst te doen als militair gebouw. In de negentiende19e eeuw moesten de militairen het gebouw delen met een café, dat later overdekt werd. De in 1803 opgerichte schilderijenverzameling van de stad Straatsburg werd in 1869 in de Aubbette ondergebracht. Op 24 augustus 1870 (een maand voor het [[Beleg van Straatsburg]]) brandde het gebouw, echter geheel uit, waarbij ook de stedelijke schilderijenverzameling in vlammen op ging. Alleen de buitenmuren bleven bewaard. Van 1873 tot 1885 werd de Aubette onder leiding van stadsarchitect Conrath herbouwd, waarbij het zijn huidige [[mansardedak]] kreeg. Ervan uitgaande dat er een concertzaal in zou komen, werd de gevel in die periode ook versierd met componistenbeelden (o.a. van [[Giacomo Meyerbeer|Meyerbeer]] en [[Anton Bruckner|Bruckner]]. Op de begane grond kwamen winkels.<ref>Georges Foessel, 'De Aubette en omgeving. De oorsprong', in Emmanuel Guigon (red.; 2006). ''De Aubette of de kleur in de architectuur. Een ontwerp van Hans Arp, Sophie Taeuber-Arp, Theo van Doesburg.'' Rotterdam: Uitgeverij 010 (ISBN 9064505977): p. 31, 33.</ref>
 
[[Bestand:Escalier Aubette Strasbourg 1.jpg|thumb|left|''Escalier'' voor verbouwing.]]
Regel 66:
Over de ''Escalier'' bestaat onenigheid met betrekking tot wie deze ontworpen heeft. Hij wordt vaak vergeleken met de trap in de in 1917 door [[J.J.P. Oud]] ontworpen hal van [[vakantiehuis De Vonk]] in [[Noordwijkerhout]], terwijl het raam toegeschreven wordt aan Hans Arp, en de muurschilderingen aan Sophie Taeuber-Arp.<ref>Kenneth Frampton, 'Neoplasticisme en architectuur: formatie en transformatie', in Mildred Friedman (redactie; 1982). ''De Stijl: 1917-1931.'' Amsterdam: Meulenhoff/Landshoff (ISBN 9029080523): p. 109.</ref>
 
De interieurs werden in januari 1928 voltooid en de opening op 16 februari werd met een galadiner gevierd. De lokale pers was zeer positief over de ontwerpen. 'We kunnen tot in het oneindige opbieden over zo'n bekoorlijk onderwerp. Maar, zoals een moderne dichter heeft gezegd: "een goede tuinman parfumeert zijn zijn rozen niet",' schreef een journalist van ''Dernières nouvelles de Strasbourg''.<ref>H.A.C. [[s:fr:Quelques considérations très actuelles sur le cachet artistique de l’Aubette|'Quelques considérations très actuelles sur le cachet artistique de l'Aubette']], in ''Dernières nouvelles de Strasbourg'' (23 februari 1928), gereproduceerd in Emmanuel Guigon (red.; 2006). ''De Aubette of de kleur in de architectuur. Een ontwerp van Hans Arp, Sophie Taeuber-Arp, Theo van Doesburg.'' Rotterdam: Uitgeverij 010 (ISBN 9064505977): p. 25.</ref>
 
Die mening werd echter niet gedeeld door het Staatsburgse publiek en dus liet de uitbater van het complex, Ernest Heitz, de interieurs al snel ontsieren door het aanbrengen van schrootjes, kunstbloemen en kleurverlichting. Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de Aubette in 1938, vond men het tijd de interieurs geheel te vernieuwen.
Regel 72:
In de jaren '80 kwamen de modernistische interieurs van de Aubette opnieuw in de belangstelling. De ''Ciné-dancing'' vormde het uitgangspunt van de in 1988 door Albrecht Jourdan Müller i.s.m. het bureau Berghof Landes Rang ontworpen directiekamers van de [[Postmodernisme (architectuur)|postmodernistische]] Landeszentralbank Hessen in [[Frankfurt am Main|Frankfurt]]. In 1989 begon ook de reconstructie van de ''Ciné-dancing''.<ref>Overy (2000): pp. 15, 200.</ref>
 
== Externe link ==
*[http://www.vpro.nl/programma/deavonden/afleveringen/34852385/items/36233756 Aflevering Aubette van het VPRO-radioprogramma De Avonden (15 augustus 2007).]
{{appendix||2=