Napoleon Bonaparte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Italiaanse Veldtocht: lf |
|||
Regel 44:
Op 2 maart [[1796]] kreeg Napoleon het bevel over het Franse leger aan het Italiaanse front. In opdracht van het Directoire viel hij nog binnen een maand Italië binnen. Het leger was echter slecht gevoed en gekleed. Ze gingen dan ook slechts onder valse beloftes vanuit de legerleiding op pad. Hen werd door officieren voorgehouden dat ze konden rekenen op een grote eer, roem en buit.
Napoleon viel [[Italië]] binnen via het westen in de [[Piemonte]]. Vanuit hier ging hij via de [[Po (rivier)|Po]](rivier) richting het oosten. Dit ging nog volgens de plannen van het [[Directoire]]; vanuit hier zou hij door moeten trekken tot aan de [[Etsch]], om vanuit daar richting [[Wenen]] te trekken. Maar vanwege de slechte gesteldheid van zijn leger maakte hij een zuidwaartse beweging, waarbij zijn leger plunderend tot in de [[pauselijke staten]] komt. Als hij ook deze gebieden geplunderd heeft, hervat zijn leger de weg weer noordwaarts.
Het ging er op lijken dat het een makkelijke doortocht wordt, maar Napoleon wordt bij [[Caldiero]] staande gehouden en moet zelfs gedeeltelijk terugtrekken. Hierna volgen er twee slagen ([[Arcole]] en [[Rivoli]]) die Napoleon verbazingwekkend wint. Dankzij deze overwinningen kan Napoleon doordringen tot 100 km afstand van Wenen, waar Aartshertog Charles om een wapenstilstand vraagt. Deze Italiaanse veldtocht was voor Napoleon een grote doorbraak, maar voor de veroverde gebieden een tijd waarin plunderingen centraal zouden staan. Dat Napoleon dankzij de Italiaanse veldtocht veel roem genoot, was meer te danken aan handige propaganda achteraf dan door zijn daadwerkelijke succesen.
| |||