Dom van Mainz: verschil tussen versies

De kathedraal vormt samen met de domkerken van [[Dom van Speyer|Speyer]] en [[Dom van Worms|Worms]] een hoogtepunt van de [[Romaanse stijl|romaans]]e architectuur langs de Rijn. Deze drie kerken worden gezamenlijk aangeduid als de ''Kaiserdome'', keizerlijke domkerken, al zijn ze niet alle drie gesticht door een keizer. Aan de dom van Mainz is de naam van keizer [[Hendrik IV van het Heilige Roomse Rijk|Hendrik IV]] verbonden, die niet de stichter was, maar de dom in de [[11de eeuw]] wel herbouwde. Latere toevoegingen en aanpassingen aan de buitenzijde van de dom van Mainz hebben ervoor gezorgd dat de verschijning een mengsel is van verschillende stijlen.

De eerste steen voor de dom van Mainz werd in [[975]] gelegd voor aartsbisschop Willigis, die tevens aartskanselier was van het [[Heilige Roomse Rijk]]. Als machtigste man in de Kerk na de paus bouwde Willigis aan een kerk van indrukwekkende omvang, die in [[1009]] werd ingewijd. Op de dag van de inwijding werd deze echter door een brand verwoest. De nieuwbouw kwam in [[1036]] gereed. Na een nieuwe brand in [[1081]] volgde herbouw onder keizer Hendrik IV. Pas veel later kwamen er gotische en barokke toevoegingen.

De dom herbergt verschillende kunstschatten, waarvan enkele afkomstig zijn uit de Lieve-Vrouwekerk (''St. Maria ad Gradus''), een eveneens door Willigis gestichte kerk, die in de Franse tijd werd gesloopt. Daartoe behoren zijn de bronzen deuren die zich nu in het noordelijke ''Marktportal'' bevinden en die volgens Willigis' opschrift de "eerste metalen deuren sinds [[Karel de Grote]]" zijn. Hiermee wilde de aartsbisschop de [[dom van Aken]], de traditionele kroningskerk, de loef afsteken (deze heeft karolingische bronzen deuren). Uit de Lieve-Vrouwekerk is ook het tinnen [[doopvont]] uit [[1328]] afkomstig, dat als een der grootste [[tin (element)|tinnen]] voorwerpen ter wereld geldt.