Sydney Symphony Orchestra: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VolkovBot (overleg | bijdragen)
Wesoparius (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
Het SSO is een icoon van het culturele leven in Sydney. Het orkest geeft ongeveer 150 concerten per jaar, voor in totaal meer dan 350.000 mensen. De reguliere concertseries vinden meestal plaats in het Sydney Opera House, maar het orkest speelt ook in andere concertzalen in en buiten Sydney, waaronder de [[City Recital Hall at Angel Place]] en de [[Sydney Town Hall]].
 
Een belangrijk jaarlijks evenement voor het orkest is ''Symphony in the Domain'', een gratis openluchtconcert in de zomermaand januari, in het grote stadspark dat bekend staat als ''The Domain''. Dit concert trekt meer dan 80.000 mensen en vormt sinds jaren een vast bestanddeel van de culturele zomerkalender van Sydney.
 
[[Vladimir Asjkenazi]] is de huidige chef-dirigent en artistiek leider.
Regel 12:
Het orkest begon in 1932 als het ''National Broadcasting Symphony Orchestra'' (Nationaal radiosymfonieorkest)<ref name=referentie1>[http://books.google.com.au/books?id=ELACebeQEgcC&pg=PA226&lpg=PA226&dq=sydney+symphony+orchestra+malko+succeeded&source=web&ots=aawOPlB_TU&sig=Qre9kpiyMUZhJF0todsJfe8873I&hl=en&sa=X&oi=book_result&resnum=6&ct=result Dictionary of Performing Arts in Australia]</ref>. Het werd opgeri9cht door de nieuw geformeerde [[Australian Broadcasting Commission]] (ABC) en bestond uit een groep van 24 musici die bij elkaar waren gebracht om concerten te geven en muziek te spelen voor [[hoorspel]]en op de radio.
 
Het eerste serieuze concert vond plaats in 1934, toen Sir [[Herbert Hamilton Harty|Hamilton Harty]] Australië bezocht. Zijn bezoek leidde tot de roep om een permanent symfonieorkest op te richten voor Sydney.
 
In 1936 werd het orkest uitgebreid tot 45 playersspelers, vermeerderd tot 70 voor optredens voor publiek. Vanaf dat jaar waren er jaarlijkse concertseries.
 
Vanwege de politieke instabiliteit in Europa in de [[jaren 1930]] trokken vele vooraanstaande musici uit Europa naar Australië. Het orkest speelde onder leiding van [[Antal Doráti]] en Sir [[Thomas Beecham]]. Solisten die met het orkest speelden waren onder anderen [[Arthur Rubinstein]], [[Bronisław Huberman]] en [[Artur Schnabel]].
Regel 22:
[[Bestand:Sydney opera house.jpg|thumb|200px|left|Sydney Opera House]]
 
[[Eugène Aynsley Goossens|Eugene Goossens]] werd chef-dirigent van het orkest in 1947. Goossens begon met openluchtconcerten en leidde de Australische premières van veel 20e-eeuwse muziek. In 1948 zei hij de profetische woorden “Sydney moet eneeen operahuis krijgen". Goossens werd tot ridder geslagen een jaar voor het einde van zijn betrekking bij het orkest. Zijn tijd bij het orkest eindigde met een schandaal, nadat bewakers erotische afbeeldingen en rubber maskers vonden.
 
Sir Eugene Goossens werd opgevolgd door dirigenten als [[Nikolai Malko]], [[Dean Dixon]], [[Moshe Atzmon]] en [[Willem van Otterloo]]. Onder Van Otterloo maakte het orkest een acht-weekse Europese tournee in 1974, met als hoogepunthoogtepunt twee concerten in [[Amsterdam]] en [[Den Haag]]. Onder Van Otterloo betrok het orkest de concertzaal van de [[Sydney Opera House]] als thuisbasis.
 
In 1982 werd Sir [[Charles Mackerras]] de eerste Australiër die chefdirigent werd. Toen Mackerras ziek werd in 1985 viel de jonge Australische dirigent [[Stuart Challender]] in om enkele van zijn concerten over te nemen. Deze concerten leidden tot Challenders benoeming tot chefdirigent in 1987. In Australiës tweehonderjarig bestaan (1988) leidde hij het orkest in een succesvolle tournee door de Verenigde Staten. Hij bleef chef-dirigent tot zijn dood in december 1991.
 
In 1994 kreeg het orkest meer subsidie van de federale regering, waardoor hetmen het aantal musici kon uitbreiden tot 110, meer tournees en opnames kon maken, en de salarissen kon verbeteren. Dat jaar werd ook [[Edo de Waart]] benoemd als chef-dirigent en artistiek leider, die de post zou houden tot 2003.
 
De Waart wordt beschouwd als de dirigent die het niveau van het orkest significant verbeterde, waarmee het orkest voor het eerst op de eerste plaats kwam op de ranglijst van internationale orkesten. Toen hij werd benoemd had het orkest nog maar kort tevoren de protectionistische regel versoepeld dat orkestleden Australische staatsburgers moesten zijn. De Waart introduceerde geblindeerde audities voor vaste orkestplekkenorkestleden, en introduceerde restricties op het gebruik van remplaçanten. Hoogtepunten van de tijd onder zijn leiding waren concertante uitvoeringen van [[Richard Wagner|Wagners]] [[Der Ring des Nibelungen]], speciale aandacht op de werken van zijn favoriete componist [[Gustav Mahler|Mahler]] en tournees naar Europa (1995), Japan (1996) en de Verenigde Staten (1998).
 
== Financiële geschiedenis en huidige structuur ==