François Hotman: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuw artikel, vertaald van de Duitse Wikipedia |
|||
Regel 1:
{{wiu2|linkcontrole en aanvulling literatuur volgen}}
[[Afbeelding:François Hotman.jpg|thumb|right|200px|François Hotman.]]
'''François Hotman''' ([[Parijs]], [[23 augustus]] [[1524]] - [[
== Levensloop ==
Hotmans familie schijnt uit [[Silezië]] afkomstig te zijn geweest. Zijn vader Pierre Hotman, een strenge [[Rooms-katholieke Kerk|katholiek]] werkte als jurist voor het Parlement van Parijs en liet zijn zoon, toen hij 15 jaar oud was ook rechten studeren. Na drie jaar voltooide hij zijn studie aan de [[Universiteit]] van [[Orléans]] en ging als strafpleiter werken. Dit beviel hem echter niet, waarop hij besloot om zijn studie van het recht en de [[Letteren (wetenschap)|letteren]] voort te zetten. In 1546 werd hij docent [[Romeins recht]] aan de [[Universiteit van Parijs]].
De standvastigheid waarmee [[Anne Dubourg]] ondanks foltering en verbranding als ketter vasthield aan haar protestantse geloofsovertuiging maakte diepe indruk op hem. Hij gaf zijn positie aan de universiteit op en vertrok in 1547 naar [[Lyon]]. Later ging hij naar [[Genève (stad)|Genève]] en [[Lausanne (stad)|Lausanne]] waar hij op voorspraak van [[Johannes Calvijn]] als [[hoogleraar]] [[klassieke talen] en [[geschiedenis]] werd aangesteld. Hier trouwde hij met een andere geloofsvluchteling, Claudine Aubelin uit Orléans.
In 1556 werd Hotman door de magistraat van de vrije [[rijksstad]] [[Straatsburg]] benoemd tot opvolger van [[François Baudouin]], die hij nog uit zijn Parijse tijd kende, als hoogleraar rechtsgeleerdheid. Benoemingen in [[Hessen]], [[Pruisen]] en in [[Engeland]] door [[Koningin Elizabeth I]] wees hij af. In 1556 kreeg hij van de protestantse leiders in het [[Duitse Rijk]] verschillende diplomatieke missies opgedragen, waaronder een naar [[Catharina de' Medici]], de koningin van Frankrijk. In 1560 was hij betrokken bij de Samenzwering van Amboise die de aanleiding vormde voor de [[Hugenotenoorlogen]]. In 1562 sloot hij zich aan bij [[Louis I. de Bourbon, prins van Condé]], de leider van de [[Hugenoten]].
Regel 12:
In 1564 werd François Hotman hoogleraar [[burgerlijk recht]] aan de universiteit van [[Valence]]. In 1567 volgde hij [[Jacques Cujas]] op aan de universiteit van [[Bourges]]. Hier werden echter enkele maanden later al zijn huis en bibliotheek door een katholieke menigte in brand gestoken, waarop hij via Orléans naar Parijs vluchtte. Hier stelde de koning hem aan als geschiedschrijver. Hij werd als vertegenwoordiger van de Hugenoten afgevaardigd naar [[Blois]] waar hij betrokken was bij vredesonderhandelingen die leidden tot de [[Vrede van Longjumeau]], waarin de Hugenoten aanzienlijke rechten kregen. Hierop keerde hij terug naar Bourges, waar echter al snel weer de gewelddadigheden tegen hem werden voortgezet, zodat hij gedwongen was te vertrekken naar [[Sancerre]]. Tijdens het beleg van deze stad schreef hij ''Consolatio e sacris litteris'' (Vertroosting uit de Heilige Schriften), dat pas in 1593 werd uitgegeven. Na de vrede van 1570 keerde hij opnieuw naar Bourges terug waarna hij in 1572 na de [[Bartholomeusnacht]] voor een derde keer deze stad moest ontvluchten.
In 1573 verscheen Hotmans beroemdste werk ''Franco-Gallia''. Dit was een van de belangrijkste boeken waarin het absolute koningschap werd bestreden, maar het werd noch door de protestanten, noch door de katholieken goed ontvangen. Hierop verliet hij voorgoed Frankrijk en ging met zijn gezin naar Genève waar hij ging werken als hoogleraar Romeins recht. Op aandrang van de hertog van [[Savoie]] ging hij in 1579 naar
== Voornaamste werken ==
| |||