Jacques Benveniste: verschil tussen versies

Na uitgebreide discussie onder [[peer review]]ers werden zijn beweringen met een redactioneleredactioneel toevoegingvoorbehoud gepubliceerd in het belangrijke wetenschappelijk blad ''[[Nature]]'' - er werd gepubliceerd op voorwaarde dat in het bijzijn van een team van Nature het onderzoek herhaald zou worden. Het artikel veroorzaakte een onmiddellijke ophef in de media.

Zijn bewering doorstond echter geen herhalingsonderzoeken. Onafhankelijke wetenschappelijke teams over de wereld konden Benvenistes resultaten niet herhalenreproduceren. Maar ook Bevenistes onderzoeksteam zelf kon het resultaat niet herhalen onder toezicht van de onafhankelijke waarnemers John Maddox, redacteur van Nature, en [[James Randi]], ontkrachter van pseudowetenschap. Opvallend aan het onderzoek van Benveniste was dat de positieve resultaten zelfs niet door Benveniste zelf gehaald werden, maar slechts door twee van zijn assistenten. In eerste instantie was dit Elisabeth Davenas, later een mannelijke assistent genaamd Jamal. Benveniste heeft nog gepoogd een artikel gepubliceerd te krijgen over wat hij noemde het 'Jamal-effect', dat er voor verantwoordelijk zou zijn dat andere wetenschappers zijn onderzoeksresultaten niet konden herhalen.

Benveniste kreeg tweemaal de [[Ig Nobel prijs]] tweemaal uitgereikt. In 1991 voor zijn artikel over de geheugenwerking van water en in 1998 voor zijn bevinding dat de geheugenwerking van water ook via telefoonlijnen of internet digitaal kon worden verstuurd.

Benveniste overleed op 69-jarige leeftijd na een hartoperatie. Hij liet 5 kinderen na.