Die Welt als Wille und Vorstellung: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
aanvulling |
||
Regel 7:
In de appendix bij het werk geeft hij zijn kritiek weer op Kant’s filosofie, ook al was Kant voor Schopenhauer een groot voorbeeld.
==De wereld als Wil==
Nadat Schopenhauer Kants verdeling accepteert dat er twee niveaus ven werkelijkheid zijn, enerzijds de wereld zoals wij ze ervaren (Schopenhauers 'Wereld als Voorstelling') en anderzijds de onderliggende werkelijkheid van het Ding an sich (Schopenhauers 'Wereld als Wil') lijkt het wel dat deze laatste werkelijkheid voor mensen onbereikbaar is. Maar Schopenhauer toont ons een uitweg: de Wil is niet separaat van het lichaam en van onze lichamelijke bewegingen. Schopenhauer zegt dat de Wil zich toont in onze ervaring van de Wil als de macht die we over ons lichaam hebben. We ervaren ons lichaam tegelijk als idee (voorstelling), in de zin dat het een object is dat we in de wereld ontmoeten, en als Wil. Doordat we bewust zijn van ons eigen willen, lichten we iets van de sluier ('Maya') op om een glimp op te vangen van het ding in zichzelf.
Deze Wil die Schopenhauer beschrijft is overigens geen intelligentie. Integendeel: hij werkt blind en richtingloos. Precies dit veroordeelt de mens tot een leven van lijden. Schopenhauer geeft de mens wel hoop, doordat ook de ''kunst'' in staat is de sluier op te lichten en de blinde wil - op menselijk vlak te vereenzelvigen met ''begeerte'' - even het zwijgen op te leggen.
==Kunst==
Kunst neemt een heel belangrijke plaats in binnen Schopenhauers filosofie. De contemplatie van kunst stelt ons volgens hem in staat om even te ontsnappen uit de eindeloze stroom van het willen door middel van de onthechte esthetische beleving. Hier distantieert Schopenhauer zich duidelijk van [[Plato]], die in de kunst slechts een derderangs afbeelding zag van de werkelijkheid. Schopenhauer daarentegen, beweert nu dat kunst ons in staat stelt om die Platoonse Ideeën zuiverder te aanschouwen. Die ervaring kan de esthetische ontmoeting zijn met een subliem tafereel, zoals een prachtige waterval, of een kunstwerk van een geniaal kunstenaar. Beide tillen ons op uit de banale wereld van de fenomenen waar we geen vat op hebben. Deze soort ervaringen zijn belangrijk voor Schopenhauer, omdat ze ons in staat stellen een soort kennis te ontvangen van het ding in zichzelf. Deze kennis is zuiverder (alhoewel niet te vereenzelvigen met de [[Ideeënleer (Plato)|Platoonse Vormen]]), doordat zij minder subjectief vervormd is.
''Muziek'' verschilt in die zin van andere kunsten dat zij de wereld niet als voorstelling weergeeft. Zij geeft zelfs niets weer, en is desondanks een grote kunst. Schopenhauer plaatst haar zelfs heel hoog in zijn hiërarchie van kunsten, en zegt dat muziek een'' kopie is van de Wil zelf''. Zo geeft droevige of melancholische muziek niet de gevoelens van een particulier persoon weer, maar representeert de meest wezenlijke essentie van 'droevigheid'. Schopenhauer vergelijkt (de macht van) muziek zelfs met onbewuste [[metafysica]].
Door deze belangrijke functie die Schopenhauer aan de kunst toebedeelt, is hij bij uitstek de 'filosoof van de kunstenaars' geworden.
==Website==
| |||