Tweede Gelderse Oorlog: verschil tussen versies

De '''Slag bij Niftrik''' was een veldslag tussen hetde hertogdommen [[hertogdom Brabant|Brabant]] en [[hertogdom Gelre|Gelre]] op 30 juli 1388.

In deze slag wisten slechts driehonderd Gelderse ruiters, versterkt met vierhonderd haastig bewapende burgers van [[Nijmegen]] een invasieleger van 10.000 man te verslaan. De slag is, ondanks dat zij vergelijkbaar is met roemruchte historische veldslagen zoals de [[Slag bij Marathon]], de [[Slag bij Pharsalus]] en de [[Guldensporenslag]]; echterniettemin is hij uit het collectieve geheugen verdwenen en komt in geen enkel geschiedenisboek voor. Recent kwam deze historische slag echter weer in de belangstelling na het verschijnen van het boek ‘[[Jehan]]’.

De slag was het gevolg van een jarenlang voortdurend conflict tussen hertogin [[Johanna van Brabant]] en hertog Willem I van Gelre (later ook [[Willem III van Gulik]]).

Besloten werd een verrassingsaanval op de belangrijkste Gelderse stad, Nimwegen ([[Nijmegen]]), uit te voeren.

Via de Staaij, een doorwaadbare plaats bij de plaatsen [[Ravenstein]] en [[Niftrik (dorp)|Niftrik]], werden in het geheim in één dag 10.000 soldaten overgebracht naar de Gelderse oever. De huurlingen gingen zich echter te buiten aan plundering van de dorpen [[Niftrik]], [[Wijchen]], [[Hernen]] en [[Balgoy]].

Onduidelijk is hoe men in Nijmegen op de hoogte raakte van de invasie, maar de hertog, die zijn legers noodgedwongen verspreid langs de Maas had opgesteld wist slechts ca. 300 ruiters en 400 burgers op de been te brengen.

De Brabantse legers hadden op de oever van de Maas hun tijdelijk kamp opgeslagen om de volgende dag de slecht verdedigbare stad Nijmegen aan te vallen. De zo goed als zekere overwinning werd op voorhand met buitgemaakte drank tot diep in de nacht gevierd.

Bij het eerste ochtendlicht viel de Gelderse ruiterij de slaapdronken Brabanders met veel kabaal aan. De hierdoor ontstane paniek in het kamp leidde tot een stormloop op de doorwaadbare plaats. Vele soldaten, slapend in hun wapenuitrusting, verdronken in de rivier, werden vertrapt of door de Gelderse ruiterruiters en boogschutters genadeloos afgeslacht.

Dit leger strandde, na een moeizame tocht door de Ardennen, uitgeput ten zuiden van Roermond, waar de vader van hertog Willem met de koning een verdrag wist te sluiten. Hierdoor kon Gelre nog eeuwen een onafhankelijk hertogdom blijven.