Buizenversterker: verschil tussen versies

 

==Toepassingen==

===HIFI===

In de HIFI wereld is de buizenversterker helemaal terug. Met name wordt het nogal specifieke ''"buizengeluid"'' door een grote groep luisteraars als ''natuurlijker'' ervaren. Objectief gezien hebben [[transistor]]- of [[MOSFET]]-versterkers toch betere specificaties. Een transistorversterker kan, met zeer weinig vervorming vanaf de ingang tot de uitgang - wel echter slechts door forse tegenkoppeling tot nagenoeg gelijkstroom - lage frequenties versterken, en een buizenversterker kan dat alleen als er speciale hoogohmige luidsprekers worden gebruikt, en anders moet er een uitgangstransformator worden toegepast. Hierdoor hebben transistorversterkers in het lage en sublage deel van het frequentiespectrum, door het ontbreken van de uitgangstransformator, een groot voordeel. In dit gebied moeten luidsprekers door de versterker ''onder controle'' worden gehouden. Met een bijzonder geringe uitgangsimpedantie van de eindtrap bij lage frequenties zorgt de [[tegen-EMK]] in de [[Spoel|luidsprekerspoel]] voor demping. Wegens enige beperking van die demping door de uitgangstransformator van een buizenversterker, zal de ene luidspreker slechter gaan klinken, maar het geluid van een andere luidspreker kan in de oren van een luisteraar beter overkomen. In principe zou ook een transistor versterker met een lagere luidsprekerdemping kunnen worden ontworpen. Dit gebeurt echter (vrijwel) nooit, omdat een hoge demping als beter wordt beschouwd en derhalve vaak in specificaties wordt vermeld.