Megakaryocyt: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Josq (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Bestand:Promegakaryocyte.png|thumb|Promegakaryocyt]]
[[Image:Megakaryocyte.png|thumb|Megakaryocyt]]
[[Bestand:Megakaryozyt.jpg|thumb|Megakaryocyt in beenmerg gekleurd met [[H&E]]]]
[[Image:WVSOM Megakaryocytes.JPG|thumb|Megakaryocyten in beenmerg]]
Een '''megakaryocyt''' is een onvolgroeide [[trombocyt]] (bloedplaatje) en ontstaat uit een [[megakaryoblast]]. De voorloper van de megakaryocyt is de promegakaryocyt. Megakaryocyten zijn de grootste cellen in het rode beenmerg met een doorsnede van 35 – 160 μm. Het zijn [[polyploïde]] reuzencellen. Deze cellen hebben een goed ontwikkeld [[golgi-apparaat]], vele [[mitochondrion|mitochondriën]], een goed ontwikkeld ruw [[endoplasmatisch reticulum]] en veel [[ribosoom|ribosomen]]. Daarnaast bevat de cel [[granula]], die ook in de trombocyt voorkomen. Er wordt onderscheid gemaakt in α-granula, elektronendichte granula en [[lysosoom|lysosomen]]. Ze bevatten [[proteïne]] en stoffen die belangrijk zijn voor het functioneren van de trombocyt, waaronder [[Adenosinedifosfaat|ADP]], [[Adenosinetrifosfaat|ATP]], [[calcium]], [[Groei (fysiologie)#Groeifactoren|groeifactoren]] en [[stollingsfactor]]en.
 
Een '''megakaryocyt''' is een onvolgroeide [[trombocyt]] (bloedplaatje) en ontstaat uit een [[megakaryoblast]]. De voorloper van de megakaryocyt is de promegakaryocyt. Megakaryocyten zijn de grootste cellen in het rode beenmerg met een doorsnede van 35 – 160 μm. Het zijn [[polyploïde]] reuzencellen. Deze cellen hebben een goed ontwikkeld [[golgi-apparaat]], vele [[mitochondrion|mitochondriën]], ruw [[endoplasmatisch reticulum]] en [[lysosoom|lysosomen]]. In het rode beenmerg zijn 1 op de 10.000 cellen megakaryocyten, maar bij sommige ziekten kan een tienvoudige toename van megakaryocyten optreden. <ref name=Branehog>{{cite journal|author=Branehog I, Ridell B, Swolin B, Weinfeld A | year=1975 |title=Megakaryocyte quantifications in relation to thrombokinetics in primary thrombocythaemia and allied diseases |journal=Scand. J. Haematol.| volume=15 | pages=321–332}}</ref>
 
De megakaryocyt gaat door met het verdubbelen van het [[DNA]] zonder kern- en [[celdeling]] totdat er maximaal 128 chromosomenparen gevormd zijn. Vanaf het stadium met 8 chromosomenparen snoeren er delen van de cel af. De afgesnoerde [[cytoplasma]]delen worden proplaatjes genoemd. Een megakaryocyt vormt 6-8 proplaatjes, die elk op hun beurt ongeveer 1.000 trombocyten vormen, zodat uiteindelijk uit één megakaryocyt ongeveer 4.000 – 8.000 trombocyten gevormd worden.
 
De proplaatjes blijven in eerste instantie in de interne [[celmembraan|celmembranen]] van het cytoplasma van de megakaryocyten zitten, totdat het mechanisme van afstoting begint te werken. Er zijn op dit moment twee voorgestelde mechanismen. Bij het ene mechanisme wordt het proplaatje explosief uitgestoten.<ref name=Choi>{{cite journal | author=Choi ES, Nichol JL, Hokom MM, et al | year=1995 | title=Platelets generated in vitro from proplatelet-displaying human megakaryocytes are functional | journal=Blood | volume=85 | issue=2 | pages=402–13}}</ref> Bij het andere mechanisme vormen de cellen buisjes tot in het [[bloedvat]]. De buisjes worden via [[pseudopodium|pseudopodia]] (schijnvoetjes) gevormd, waarna continu de plaatjes in het bloedvat gebracht worden.
 
Tweederde van de nieuwe bloedplaatjes blijven in het bloed circuleren, terwijl eenderde opgenomen wordt door de [[milt]].
 
Van de megakaryocyt blijft na de vorming van de bloedplaatjes praktisch alleen de celkern over. Deze restanten gaan VAvanuit het beenmerg naar de bloedbaan en wordt in de longen afgebroken door de [[alveolair]]e [[macrofaag|macrofagen]].
 
{{referenties}}