Structuralistische taalkunde: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k correctie |
||
Regel 1:
'''Structuralistische taalkunde''', of kortweg structuralisme, is een van de oudste stromingen binnen de hedendaagse taalkunde, waarin taal wordt opgevat als een structuur waarin vormen op systematische wijze met elkaar verbonden zijn, en waarbij een ermee corresponderende betekenis bijgevolg - althans in principe -, voortvloeit uit de samenstelling van de talige structuur die wordt voortgebracht. De samenstellingen waar het in dit verband om gaat zijn meestal [[woord|woorden]], [[fraseologie|fraseologische eenheden]] of hele [[zin (taalkunde)|zinnen]].
Het [[Praags structuralisme]], dat aan het [[Russisch formalisme]] ontsproot, was de eerste duidelijk structureel georiënteerde school op het Europese continent. [[Roman Jakobson]] onderscheidde de verschillende functies van een talige uiting — men noeme hem echter geenszins een [[Functionele taalkunde|functionalist]] — en beschreef taal als een projectie van de ''syntagmatische as'' op de ''paradigmatische as'': het [[paradigma]] maakt met andere woorden het [[woordenschat|lexicon]] van de taal uit, terwijl het [[syntagma]] de vereiste [[grammatica|grammaticale verbinding ]] binnen de lineaire orde is die bij het spreken gecreëerd wordt. Een voorbeeld:
| |||