Huib Drion: verschil tussen versies

'''Huibert (Huib) Drion''' ([[Den Haag|'s-Gravenhage]], [[25 april]] [[1917]] – [[Leiden]], [[20 april]] [[2004]]) was een [[Nederland]]s [[rechtsgeleerdheid|rechtsgeleerde]] en [[essayist]] die in [[1991]] een maatschappelijke discussie veroorzaakte door te pleiten voor het beschikbaar stellen van een middel waarmee ouderen op een humane wijze een eind zouden moeten kunnen maken aan hun leven. Dit middel voor [[zelfdoding]] - volgens hem een [[Rechten van de mens|recht van de mens]] - staat bekend als de ''"[[pilPil van Drion]]''", hoewel hij zelf nooit van een "pil" heeft gesproken..

Huib Drion werd geboren in een gezin van zes kinderen; zijn vader [[Frans Drion]] was [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Kamerlid]] voor de [[Liberale Staatspartij]]. In de [[Tweede Wereldoorlog]] gaf hij met zijn broer [[Jan Drion|Jan]] het [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsblad]] ''[[De Geus (verzetsblad)|deDe Geus]]'' uit. Dit blad had aan het eind van de oorlog een oplage van maar liefst 5000 exemplaren en werd grotendeels door de twee broers zelf volgeschreven.

Hij studeerde aan de [[Rijksuniversiteit Leiden]]. Na ook een jaar in [[Universiteit van Harvard|Harvard]] te hebben gestudeerd, [[Wetenschappelijke promotie|promoveerde]] hij in [[1954]]. Hij werd vervolgens in 1955 [[hoogleraar]] [[Burgerlijk Rechtrecht]] aan de [[Nederlandsche Economische Hoogeschool]] te Rotterdam (thans: [[Erasmus Universiteit]]). In 1959 werd hij [[hoogleraar]] aan de [[Rijksuniversiteit Leiden]]. In [[1968]]Drion verliet hijin 1968 deze universiteit. LaterIn ([[1969]]) werd hij lid van de [[Hoge Raad der Nederlanden|Hoge Raad]], waarvan hij van [[1981]] tot 1984 [[1984vicepresident]] vicepresident was.

* ''Het zelfgewilde einde van oude mensen''. In [[NRC Handelsblad]], [[19 oktober]] [[1991]].