Harald IV van Noorwegen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 15:
'''Harald Gille''' (ca. [[1103]] - [[1136]]) was van [[1130]] tot 1136 koning van [[Noorwegen]]. Zijn bijnaam Gille is vermoedelijk afgeleid van ''Gilla Críst'' (de Ierse uitdrukking voor ´dienaar van Christus´).
Hij was in [[1127]] vanuit [[Ierland (eiland)|Ierland]] in Noorwegen aangekomen en verklaarde een zoon van koning [[Magnus III van Noorwegen|Magnus III]] ''Barrevoets'' te zijn, die in 1103 een reis naar Ierland had gemaakt. [[Sigurd I van Noorwegen|Sigurd]] accepteerde Harald als zijn broer na een bevestigende proef (Harald liet zich blootsvoets tussen twee bisschoppen over zeven -of negen- gloeiende ploegscharen leiden, en na drie dagen liet hij zijn voeten gezond en onbeschadigd zien), op voorwaarde dat Harald niet naar het koningschap zou dingen zolang hijzelf en zijn zoon Magnus (IV) zouden leven. Harold zou aan deze belofte voldoen zolang Sigurd nog leefde. Toen Sigurd in 1130 stierf en [[Magnus IV van Noorwegen|Magnus I]]V in Oslo als koning ingehuldigd werd, liet Harald zich tegelijkertijd door het [[Ding (rechtswetenschappen)|Ding]] in [[Tønsberg]] als koning inhuldigen. Dit kon gebeuren omdat Harald vanwege zijn grote sociale bewogenheid met de bevolking en zijn populariteit onder de koninklijke leenheren hun voorkeur genoot.
Magnus IV kon dit op grond van de krachtsverhoudingen niet verhinderen en accepteerde Harald noodgedwongen als medekoning. Beiden werden bij het Øyra-Ding als koningen gekroond. In de winter van 1133/34 kwam het tot een strijd tussen de beide koningen en Magnus besloot vastberaden Harald uit het rijk te verdrijven. Beide verzamelden ze een strijdmacht om hun heen vanuit de Leengebieden en van andere koningen. In 1134 volgde de eerste slag in de burgeroorlog in het gebied van [[Bohuslän]]. De strijdmacht van Magnus was sterker en hij zegevierde.
| |||