Verdrag van Constantinopel (1700): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
categorie |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Op 13 september verscheen het fregat voor de [[Bosporus]]. De sultan zond een bericht naar het schip waarin hij hen feliciteerde en verwelkomde. Hij zond ook schepen om de ambassadeur en zijn gevolg aan wal te brengen, maar Oekraintsev, de ambassadeur, weigerde, hij wou op de Bosporus zelf varen, tot aan de stad zelf. De sultan legde er zich bij neer, en het schip ging voor anker in de Gouden Hoorn, recht voor het paleis van de sultan.
De onderhandelingen werden geopend 3 maanden na de aankomst van Oekraintsev, daarna volgden 23 bijeenkomsten. Daarin werden de verschillende eisen van Psaar Peter besproken: hij eiste [[Azov]] op, net als de forten die hij veroverd had in de benedenloop van de [[Dnjepr]]. Hij wou ook het recht met Russische handelschepen, maar geen oorlogschepen, de [[Zwarte Zee]] te bevaren. Hij vroeg de sultan de [[Krim-Tataren]] te verbieden rooftochten in [[Oekraïne]] te ondernemen en het recht van de [[Kan (titel)|kan]] (de heerser van de Krim-Tataren) op een jaarlijkse schatting uit [[Moskou]] te ontnemen. Als laatste wou hij ook permanente Russische diplomaten in Constantinopel, en hij wou dat [[Orthodoxe Kerk|Orthodoxe]] geestelijken speciale privileges zouden krijgen bij het [[Heilig graf]] in [[Jeruzalem]].
In juni 1700 werd een compromis ondertekend: Rusland mocht Azov, en het omliggende gebied tot op tien dagreizen van de muren eromheen, behouden. De forten van de benedenloop van de Dnjepr daarentegen gingen terug naar de Turken. De eisen over de Zwarte Zee hadden de Russen al laten vallen, omdat de sultan geen duimbreed toegaf. De Turken beloofden officieel dat de Orthodoxe christenen toegang kregen tot Jeruzalem. De schatting voor de kan van de Krim-Tataren werd formeel aanvaard, wat enig protest van de regerende kan, Devlet Kerei, veroorzaakte, maar werd later bij de [[vrede van Proet]] gewoon vergeten.
| |||