Interim van Augsburg: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RudolphousBot (overleg | bijdragen)
k Dubbele cat verwijderd, catfix
cats verzameld, spaties verwijderd, sp, opmaak
Regel 1:
Het '''Interim van Augsburg''' was een keizelijk decreet van [[15 mei]], [[1548]], uitgevaardigd op de [[Rijksdag van Augsburg (1547)|Rijksdag van Augsburg ]], nadat keizer [[Karel V van het Heilige Roomse Rijk|Karel V]] de troepen van het [[Schmalkaldisch Verbond]] verslagen had in de [[Schmalkaldische Oorlog]] van [[1546]] tot [[1547]].
[[Categorie:Heilige Roomse Rijk]]
[[Categorie:Kerkgeschiedenis]]
[[Categorie:Geschiedenis van Augsburg]]
Alhoewel het de protestanten opdroeg om het traditionele katholiek geloof en de katholieke gebruiken opnieuw te aanvaarden, zoals de zeven [[sacramenten]], gaf het de protestantse geestelijken wel de toelating om te huwen en de leken om de [[eucharistie|communie]] in beide gedaanten te ontvangen. Het decreet, dat een mengeling was van verschillende belijdenissen, draaide uit op een fiasco. Keizer Karel V trachtte het decreet op te leggen, maar lukte daarin alleen in de gebieden waarover hij militaire controle uitoefende, zoals [[Württemberg]] en een aantal keizerlijke steden in het zuiden van Duitsland. Er was veel politieke tegenstand tegen het decreet. Vele katholieke vorsten aanvaardden het decreet niet omdat zij bevreesd waren voor de groeidene macht van de keizer. De paus weigerde het Decreet meer dan een jaar te aanvaarden, omdat hij er een aantasting in zag van zijn eigen gezag. [[Maurits van Saksen (1521-1553)|Maurits van Saksen]] werkte een compromis uit dat leidde tot het [[Interim van Leipzig]], maar dit werd nooit bekrachtigd.
[[Categorie:Reformatie]]
Ook de protestantse vorsten verwierpen het Decreet. Als gevolg van het Decreet vluchtten vele protestantse leiders, zoals [[Martin Bucer]], naar Engeland, waar zij de Engelse [[reformatie]] beïnvloedden.
 
Alhoewel het de protestanten opdroeg om het traditionele katholiek geloof en de katholieke gebruiken opnieuw te aanvaarden, zoals de zeven [[sacramenten]], gaf het de protestantse geestelijken wel de toelating om te huwen en de leken om de [[eucharistie|communie]] in beide gedaanten te ontvangen. Het decreet, dat een mengeling was van verschillende belijdenissen, draaide uit op een fiasco. Keizer Karel V trachtte het decreet op te leggen, maar lukte daarin alleen in de gebieden waarover hij militaire controle uitoefende, zoals [[Württemberg]] en een aantal keizerlijke steden in het zuiden van Duitsland. Er was veel politieke tegenstand tegen het decreet. Vele katholieke vorsten aanvaardden het decreet niet omdat zij bevreesd waren voor de groeidene groeiende macht van de keizer. De paus weigerde het Decreetdecreet meer dan een jaar lang te aanvaarden, omdat hij er een aantasting in zag van zijn eigen gezag. [[Maurits van Saksen (1521-1553)|Maurits van Saksen]] werkte een compromis uit dat leidde tot het [[Interim van Leipzig]], maar dit werd nooit bekrachtigd.
De tekst was voorlopig in afwachting van het [[concilie van Trente]].
 
Ook de protestantse vorsten verwierpen het Decreetdecreet. Als gevolg van het Decreetdecreet vluchtten vele protestantse leiders, zoals [[Martin Bucer]], naar Engeland, waar zij de Engelse [[reformatie]] beïnvloedden.
 
De tekst was voorlopig in afwachting van het [[concilie van Trente]].
 
[[Categorie:Heilige Roomse Rijk]]
[[Categorie:Geschiedenis van Augsburg]]
[[Categorie:Lutheranisme]]
[[Categorie:KerkgeschiedenisReformatie]]
 
[[de:Augsburger Interim]]