Kirill Kondrasjin: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
In 1931 werd hij toegelaten tot het Moskous Conservatorium en studeerde hij orkestdirectie bij Boris Khaikin. Nog voor zijn eindexamen was hij al benoemd als dirigent bij het Malyj Opera Theater van [[Sint-Petersburg|Leningrad]]. In 1943 werd hij benoemd tot dirigent van het [[Bolsjojtheater]] in [[Moskou]] en raakte hij bevriend met [[Dmitri Sjostakovitsj]].
Tot ieders verbazing keerde hij in 1956 de Opera de rug toe, omdat het dirigeren van opera’s volgens hem niet meer te verenigen was met de door hem ontwikkelde muzikale principes over wat muziek zou moeten zijn en hoe ze zou moeten worden uitgevoerd.
Op de eerste [[Internationale Tsjaikovskiwedstrijd]] in 1958 was hij de dirigent van de eerste prijswinnaar [[Van Cliburn]] met wie hij een tournee maakte door de Verenigde Staten. Hiermee werd hij de eerste Russische dirigent die Amerika bezocht sinds de [[Koude Oorlog]] en de eerste Sovjetkunstenaar die persoonlijk door president Eisenhouwer op het [[Witte Huis (Washington D.C.)|Witte Huis]] werd ontvangen.
Van 1960 tot 1975 was hij chef-dirigent van het [[Philharmonisch Orkest van Moskou]] en leidde hij première van de zeer controversiële 13de [[Bloedbad van Babi Jar|Babi Yar]] symfonie van [[Dmitri Sjostakovitsj]] waarin [[Antisemitisme|antisemitisme]] aan de kaak werd gesteld. In Europa en Amerika trad hij op met befaamde Russische musici zoals [[Mstislav Rostropovitsj]], [[David Oistrach]] en [[Svjatoslav Richter]].
In 1978 vroeg hij tijdens een tournee in Nederland politiek asiel aan, waarop het
De avond voor zijn dood viel hij nog in vanwege een zieke [[Klaus Tennstedt]] en dirigeerde hij de 1ste Symfonie van [[Gustav Mahler|Mahler]] met het [[
Kondrashin stond bekend als een dirigent van de oude stempel en als streng en geduldig leermeester met een enorme kennis van het orkestspel. Hij had een heel persoonlijke stijl die tot uiting kwam in de klank van het orkest. Orkestmusici roemden hem om zijn eisen ten aanzien van ‘[[pianissimo]]’ en ‘diminuendo’. Hij was ook een ‘dramatisch’ dirigent die het beeldend denken in de muziek toepaste en hij wist als geen ander zijn concrete beelden en gedachten op de musici over te brengen.
Ter nagedachtenis is in 1994 het Kondrashin Concours opgericht. Dit concours hoort tot ’s werelds zwaarste dirigentenconcoursen en wordt eens in de
==The Kondrashin Recordings==
Regel 31:
| align=center|'''10''' || [[Johannes Brahms|Brahms]] || [[Symfonie nr. 1 (Brahms)|Symfonie nr. 1, opus 68]] || [[29 februari]] [[1980]]
|-
| || [[Felix Mendelssohn Bartholdy|Mendelssohn]] || [[Symfonie nr. 4 (Mendelssohn)|Symfonie nr. 4 '
|-
| align=center|'''11''' || [[Johannes Brahms|Brahms]] || [[Symfonie nr. 2 (Brahms)|Symfonie nr. 2, opus 73]] || [[29 november]] [[1975]]
| |||