Eduard Jacobs (cabaretier): verschil tussen versies

Hij was van huis uit een muzikale diamantbewerker[[diamant]]bewerker van joodse afkomst. Tijdens zijn reizen naar [[Parijs]] kwam hij in aanraking met de [[vaudeville]] en het cabaret, met name in de roemruchte [[Moulin Rouge (cabaret)|Moulin Rouge]] waar hij na [[1890]] zelf ook enige tijd optrad als begeleider (piano).

Terug in Nederland werkte hij enige tijd voor de Gebroeders van Lier als contactman voor Franse artiesten. Van [[1895]] tot [[1904]] trad hij op in de schamele nachtgelegenheid "Het Wapen Van Habsburg" in de QuelijnstraatQuellijnstraat nr. 64 te Amsterdam, als pianist/zanger van realistische liederen. Hierbij imiteerde hij de wijze van optreden van [[Aristide Bruant]]. Zijn repertoire bestond voornamelijk uit veel vertaalde chansons[[chanson]]s. Kenmerkend voor Jacobs was dat hij staand de piano bespeelde terwijl hij zijn liedjes zong.

Men moet het cabaret van die tijd, dat in Nederland toen noch vrijwel geheel onbekend was, over het algemeen beschouwen als niet meer dan een praatje met een liedje tussen de grote optredens/shows door. Jacobs deed dit echter met de nodige satire en spot en speelde ook in op de actuele gebeurtenissen. (bijvoorbeeld het liedje "Brief van het laatste Amsterdamsche trampaard"). Het liefst zong Jacobs over het wel maar vooral het wee van de (Chinese) prostituees[[prostituee]]s op de Zeedijk en de Langezijds Voor- en Achterburgwal te Amsterdam ("Limonadehoertjes").

Doordat het publiek deze teksten, die voor die tijd, toch behoorlijk recht voor zijn raap waren, steeds meer ging waarderen werd Jacobs behoorlijk succesvol. Hij componeerde een groot aantal liedjes waarvan ook opnames op [[grammofoonplaat]] werden gezet en was daarmee naast [[Koos Speenhoff]] een van de eerste Nederlandstalige cabaretiers die op plaat werd opgenomen.

(allenalle opgenomen +/- 1911/12?)