Binnenkomst in de atmosfeer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Geheim: meer info |
|||
Regel 10:
De oplossing voor het probleem om de optredende wrijvingswarmte te overleven werd gevonden in het principe van het afbladderende hitteschild (ablative heat shield), zoals dat voor het eerst door [[Robert Goddard]] (1920) beschreven werd.
===Het “Blunt Body” principe===
H. J. Allen, A.J. Eggers van [[NACA]] (De voorganger van [[NASA]]) ontdekten in [[1952]] dat een niet-gestroomlijnd lichaam (Engels ''blunt'' = bot of stomp) een effectief hitteschild mogelijk zou maken. Zij toonden aan dat de warmtebelasting op een lichaam dat de atmosfeer binnenkomt geringer wordt naarmate de [[weerstandcoëfficiënt]] van dat lichaam toeneemt. Het werkzame principe hierbij is dat de lucht aan de voorzijde van het object niet snel genoeg weg kan en aldus een [[isolatie|isolerende]] werking heeft. Heet atmosfeergas blijft dan in hoge mate vrij van het object en wordt naar de atmosfeer rond het object afgevoerd.
Allen’s en Eggers’ vinding was aanvankelijk [[militair geheim]] maar werd in 1958 gepubliceerd. Het ontwerp van de hitteschilden van [[Mercury]], [[Gemini]] en [[Apollo]] ruimtecapsules waren op de “Blunt body” theorie gebaseerd.
| |||