North American Navaho SM-64: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Image:CCAFS_Navaho_%28Large%29.jpg|thumb|200px|SM-64 Navaho op zijn steiger bij Cape Canaveral.]]
[[Image:Navaho_in_flight.jpg|thumb|200px|Een SM-64 Navaho in de vlucht.]]
De '''North American SM-64 Navaho''' was een experimenteel [[Verenigde Staten|Amerikaans]] [[supersonisch]] intercontinentaal [[kruisvluchtwapen]]. Het ''Navaho''-programma liep van 1946 tot 1957, toen de Amerikaanse luchtmacht ([[USAF]]) het project afblies.
Aan het eind van de [[jaren ’50]] van vorige eeuw was de ontwikkeling van de eerste typen [[kruisvluchtwapen]]s in volle gang. Dit kwam doordat de [[Amerikanen]] er – mede door de probleemloze lancering van de eerste [[Russische]] satellieten - achter waren gekomen dat hun eigen programma voor het ontwikkelen en perfectioneren van ballistische raketten behoorlijk op het Russische programma achterliep. ▼
▲Aan het eind van de [[jaren ’50]] van vorige eeuw was de ontwikkeling van de eerste typen
Het hierdoor ontstane “missile gap” (letterlijk: raketgat) moest worden overbrugd. En snel ook! De plannen met de '''North American Navaho SM-64''' waren dan ook grootser en ambitieuzer opgezet dan bij de [[Northrop Snark SM-62]] ofschoon beide raketten min of meer gelijktijdig met elkaar werden ontwikkeld.
De [[USAF]] wilde eerst de
De ontwikkelingen liepen echter anders dan werd verwacht en de Navaho werd nooit operationeel.
Ondanks alles zag de [[USAF]] het Navaho project als grote stap voorwaarts bij de raket ontwikkling. De Navaho vereiste totaal nieuwe technieken die een ingewikkelde raket voortbrachten. Door de [[aerodynamisch]]e verhitting (300° bij [[Mach]] 2 en 660° bij [[Mach]] 3) moesten nieuwe materialen worden benut. De firma ''North American'' gebruikte [[titanium]] [[legering]]en die sterker waren dan aluminium en 40% lichter dan staal. Ook werden dure nieuwe materialen gebruikt in de electrische circuits. Ongeteste technologie werd toegepast in de ontwikkeling van de canard vleugelconfiguratie, ramjets, geleiding en de massieve raketbooster.
==Technische gegevens==
Regel 42 ⟶ 43:
In december 1945 was door technici van de firma ''North American Aviation'' aan de [[USAF]] voorgesteld om het [[Duitse]] raketonderzoek uit de [[2e wereldoorlog]] voort te zetten. North American stelde een plan in 3 fasen voor; eerst zou men proberen om vleugels aan een [[V2]] te monteren; daarna zou men een vervangende [[turbojet]] of [[ramjet]] als krachtbron voor de [[Duitse]] raket zoeken en uiteindelijk zou men deze raket aan een booster raket koppelen om intercontinentale afstanden te overbruggen.
In april 1946 ging de [[USAF]] met de eerste fase accoord; ontwikkeling van project MX-770, een grond-grond raket in het 175-500 mijl bereik. In juli 1947 werd de ontwikkeling van een 1500 mijl overbruggende
Het Navaho programma zou verlopen in de ontwerp-, de constructie- en de praktische testfasen. Dit moest gaan leiden tot een bruikbare raket met een bereik van 3600 mijl en na perfectonereing tenslotte tot een operationeel inzetbare raket met een bereik van meer dan 5500 mijl.
De [[USAF]] duidde de
Helaas vertraagden technische problemen de ontwikkeling van de tussenliggende fase van de XSM-64 raket. In maart 1952 rekende de USAF op een datum van eerste operationeel stelling in begin 1954; dat werd pas april 1956. De problemen deden zich niet met een enkel onderdeel voor maar zowel met alles behalve het airframe.
| |||