Act of Union (1800): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
Ierland was al sinds 1541 in [[personele unie]] met [[Koninkrijk Engeland|Engeland]]. Zowel Engeland als Ierland waren in personele unie met [[Koninkrijk Schotland|Schotland]] sinds 1603, hoewel Schotland en Engeland waren samengebracht tot één staat door de [[Acts of Union (1707)|Acts of Union]] van 1707.
Het ging eigenlijk om twee aparte wetten: de ''Union with Ireland Act'', die aangenomen werd door het Britse parlement, en de ''Act of Union'', aangenomen door het Ierse parlement. Hoewel de wetten in 1800 werden aangenomen,
De Britse regering drukte de unie door na de [[Franse Revolutie]] in [[1789]] en de [[Ierse opstand van 1798]]. Zij hoopte zo de Ierse bevolking een eerlijker vertegenwoordiging in de regering te geven en daardoor verdere onrust te voorkomen. Bij de eerste stemming in het Ierse Lagerhuis kreeg de wet niet genoeg stemmen (104 tegen 109), maar bij de tweede stemming werd wel een meerderheid behaald (158 tegen 115). De Britse regering wist de meeste critici voor zich te winnen door adellijke titels rond te strooien. Ook beloofden de Britten om [[rooms-katholiek]]en toe te laten als parlementsleden, hoewel deze belofte na de unie door koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] tenietgedaan werd. Pas vanaf 1829 konden katholieken lid van het Britse parlement worden.
| |||