|
'''Arne Sierens''' ([[Gent]], [[1959]]) is een [[Vlaanderen|Vlaamse]] theatermaker en auteur. Hij woont en leeft in zijn geboortestad Gent.
==biografieBiografie==
Hij werd geboren als zoon van filmrecensent [[Frans Sierens]] en groeide op in de Gentse volkswijk Brugse Poort. Hij volgde de opleiding regie aan het RITCS te [[Brussel (stad)|Brussel]], waar hij in 1981 afstudeerde.
Arne Sierens was actief bij enkele Gentse theaterhuizen zoals [[NTG]], Arena en Arca.
In 1982 richt hij met Jan Leroy het gezelschap De Sluipende Armoede op; tussen 1992 en 1994 werkt hij voor Blauwe Maandag Compagnie (het gezelschap van Luc Perceval); tussen 1995 en 2001 leidt hij met Johan Dehollander en Stef Ampe Nieuwpoorttheater
In 1982 richtte hij samen met [[Jan Leroy]] de theatergroep De Sluipende Armoede op.
en richt met hen in 2001 DAStheater op; in 2006 start hij met Johan Heldenbergh en Marijke Pinoy Compagnie Cecilia.
Arne Sierens is momenteel actief bij Compagnie Celia (samen met [[Johan Heldenbergh]] en [[Marijke Pinoy]]).
Werken van Arne Sierens:
* De Soldaat-Facteur en Rachel (1986)
* Boste
* De drumleraar
* Dozen
* Meiskes en jongens (2005)
* filmscenario "Dagen zonder lief" (samen met [[Felix van Groeningen]]) (2006)
Arne Sierens won ook verscheidene prijzen voor zijn werk o.a. de Nederlands-Vlaamse Toneelschrijfprijs en de [[Louis Paul Boon]] Prijs.
== theater ==
Deze zomer is Arne Sierens de centrale gast op [[Theater aan zee]], een 10-daags festival van theater en muziek in Oostende.
Met het drieluik ‘Moeder en Kind’, ‘Bernadetje’ en ‘Allemaal Indiaan’ dat hij realiseert met choreograaf Alain Platel breekt hij internationaal door. Gaandeweg heeft hij als theatermaker een unieke werkmethode ontwikkeld waarbij de produktie in een collectief proces met de spelers tot stand komt. Zo maakt hij ‘Niet alle Marokanen zijn dieven’, ‘Martino’, ‘Maria Eeuwigdurende Bijstand’, ‘Trouwfeesten en processen enzovoorts’, ‘Broeders van Liefde’ (samen met Chokri Ben Chika) en ‘Altijd Prijs’. Bij de passage van ‘Maria Eeuwigdurende Bijstand’ op het Festival van Avignon schrijft de recensent van Le Figaro: ‘Arne Sierens, l'un des hommes du théâtre européen qui sait le mieux entendre et traduire la détresse du monde, sans leçon, sans discours politique, mais par une écriture scénique.’
==Werken==
Als theatermaker heeft Arne Sierens een zeer persoonlijke stijl en taal ontwikkeld, weg van het traditionele theater, met sterke wortels in het alledaagse, het volkse en het epische. Zijn background - hij groeide op in een arbeidersbuurt - is daarbij een belangrijke inspiratiebron. Zijn uitgangspunt is dat hij een ‘onderzoeker is van het nu’ (hij noemt zichzelf seismograaf en journalist); zijn zoeken naar een alchemie met bewegingstheater en muziek en het creëren van een soort permanente cross-over met populaire cultuur.
===Auteur===
Hem vastpinnen is niet eenvoudig. Verwijzingen naar andere makers en invloeden zijn er in overvloed: van alle tijden en vanuit alle media als strips, beeldende kunst, muziek, fotografie. Hij zegt enorm beïnvloed te zijn door het Oosters theater, het werk van de Poolse theatermaker Tadeusz Kantor, de franse schrijver Céline en vooral door filmmakers als Pasolini, Fellini, Bresson, Scorcese, Wong Kar-Wai, Cassavetes, Kanevski en Kaurismaki.
*'Het Vermoeden' (1982)
Hij spreekt zich duidelijk uit voor een autonoom theater dat zich losmaakt uit het literaire en zich inschrijft in het fysieke en het rituele. Eigen is zijn obsessie voor het anekdotische, de straat en het reële, dat hij verzamelt via interview- en onderzoeksprojecten, waaruit hij tekens 'samplet', die hij dan via een lang gistingsproces ( vijf maanden repetitie zijn de regel) in een toestand brengt van ‘transcendentie’ waarbij hij via een bijzondere mix van concrete tekens een ritueel ontwikkelt dat paradoxaal de dingen eerder wil suggereren dan tonen.
*'De Soldaat-facteur en Rachel' (1986)
*'Onze Lieve Doden / los Muertitos' (1988)
*'Mouchette' (1990)
*'Boste' (1992)
*'De Drumleraar' (1994)
*'Juffrouw Tania' (1994)
*'De broers Geboers' (1998)
===Librettist / regisseur===
Zijn stukken zijn geen 'tranches de vie', maar gaan over het totàle leven. Het zijn telkens lange metaforen over het onmogelijke leven en zijn vóór alles oefeningen en strategieën in overleven. Een theater ‘cru et drôle, criant de vérité’ waarvan het poëtische en sacraal-religieuze karakter in de loop der jaren steeds centraler lijkt te worden.
Samen met de componist Johan Desmet:
Opvallend in de produkties zijn de decors die beeldend kunstenaar Guido Crolix creeërt: de ijspiste van 'Maria Eeuwigdurende Bijstand', de blauwe circuspiste van 'Trouwfeesten en processen enzovoorts', de negen ton glasscherven van 'Broeders van Liefde' ...
*'Het Rattenkasteel' (1984)
Hoewel Arne Sierens vooral bekend is als theatermaker, schreef hij een opmerkelijk oeuvre.
*'De liefde voor de 3 manen' (1988)
Zijn teksten worden momenteel opgevoerd en gepubliceerd in o.a. Portugal, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Engeland en Amerika. Hij behoort bij de meest gespeelde auteurs in het Vlaamse amateur-circuit.
*'Je pleure des bananes' (1989).
===Theatermaker / auteur===
“Terwijl hij vaak terugvalt op het rituele en het sacrale, als het ware op de rand van het graf, tracht Sierens telkens opnieuw een andere realiteit te creëren. Boven de exacte lens van het naturalisme, verkiest hijeen anamorfose, een primitieve waarneming van de wereld die, kan ik stellen, voortijdig is aan het perspectief. Maar is dat primaire theater van bijna voor de renaissance - na Stanislavski en na de vloek van zijn psychologie die steeds meer ondersteund wordt door een kleinburgerlijke visie - nog mogelijk voor ons vandaag? Kunnen we zeggen dat Sierens op zoek gaat naar een 'carnaval van de realiteit'? Een sacraal, vervloekt, vulgair, profaan, afwijkend, klassiek, melodramatisch, warm, wanhopig carnaval. Wat zeker is, is dat er met zijn theater een nooit eerder geziene richting wordt ingeslagen. Echt nieuw. “ (Jorge Silva Melo, artistiek directeur van het Portugese gezelschap Artistas Unidos)
== werken ==
Als '''auteur''' schreef Arne Sierens:
'Het Vermoeden' (1982)
'De Soldaat-facteur en Rachel' (1986)
'Onze Lieve Doden / los Muertitos' (1988)
'Mouchette' (1990)
'Boste' (1992)
'De Drumleraar' (1994)
'Juffrouw Tania' (1994)
'De broers Geboers' (1998)
Als '''librettist / regisseur''' maakte hij met componist Johan Desmet de opera’s:
'Het Rattenkasteel' (1984)
'De liefde voor de 3 manen' (1988)
'Je pleure des bananes' (1989)
Als '''theatermaker / auteur''' realiseerde hij:
‘Rode Oogst’ (1983) in collectief met de spelers
‘De reis naar het donkere kontinent’ (1985) in collectief met de spelers
‘Kaïet Kaïet’ (1992) in collectief met de spelers
'Moeder en Kind' (1995) in collectief met Alain Platel en de spelers
'Napels' (1997) in collectief met Johan Dehollander en de spelers
'Bernadetje' (1996) in collectief met Alain Platel en de spelers
'Mijn Blackie' (1998) in collectief met de spelers
'Allemaal Indiaan' (1999) in collectief met Alain Platel en de spelers
'Niet alle Marokkanen zijn dieven' (2001) in collectief met de spelers
'Martino' (2003) in collectief met de spelers
'Maria Eeuwigdurende Bijstand' (2004) in collectief met de spelers
'Meiskes en jongens' (2005) in collectief met Alize Zandwijk en de spelers
'Trouwfeesten en processen enzovoorts' (2006) in collectief met de spelers
‘Broeders van liefde’ (2008 in collectief met Chokri Ben Chika en de spelers
‘Altijd prijs’ (2008) in collectief met de spelers
Als coscenarist:
"Dagen zonder lief" ( 2006 ) van Felix van Groeningen
== varia ==
Arne Sierens won ook verscheidene prijzen voor zijn werk o.a. de Nederlands-Vlaamse Toneelschrijfprijs, Prijs Toneel van de Vlaamse Gemeenschap, Prijs van de Vlaamse Provincies, de [[Louis Paul Boon]] Prijs, de Hustinxprijs...
Deze zomer is Arne Sierens de centrale gast op [[Theater aan zee]], een 10-daags festival van theater en muziek in Oostende.
*'Moeder en Kind' (1995) - in collectief met Alain Platel en de spelers
*'Napels' (1997) - in collectief met Johan Dehollander en de spelers
*'Bernadetje' (1996) - in collectief met Alain Platel en de spelers
*'Mijn Blackie' (1998) - in collectief met de spelers
*'Allemaal Indiaan' (1999) - in collectief met Alain Platel en de spelers
*'Niet alle Marokkanen zijn dieven' (2001) - in collectief met de spelers
*'Martino' (2003) - in collectief met de spelers
*'Maria Eeuwigdurende Bijstand' (2004) - in collectief met de spelers
*'Meiskes en jongens' (2005) - in collectief met Alize Zandwijk en de spelers
*'Trouwfeesten en processen enzovoorts' (2006) - in collectief met de spelers
*'Broeders van liefde' (2008) - in collectief met Chokri Ben Chika en de spelers
*'Altijd prijs' (2008) - in collectief met de spelers
===Coscenarist===
*'Dagen zonder lief' ( 2006 ) van Felix van Groeningen
==externeExterne links==
* http://arnesierens.com/
* http://www.compagnie-cecilia.be/
| 