Elly van Beuzekom-Lute: verschil tussen versies

In de twee jaren die volgden bleef het totaalplaatje ongewijzigd. De twee [[Noord-Holland]]se atletes stuwden elkaar onophoudelijk verder omhoog, waarbij Lida Kuys steeds de nationale titel voor zich opeiste, terwijl de inmiddels naar [[Alkmaar (Nederland)|Alkmaar]] verhuisde Elly van Beuzekom-Lute qua afstand telkens aan het langste eind trok. Beide speerwerpsters bleken min of meer tot elkaar te zijn veroordeeld, hadden elkaar nodig om boven zichzelf uit te stijgen. Was het immers niet Van Beuzekom die in een interview al eerder had toegegeven, dat zij er zonder de tegenstand van Lida Kuys waarschijnlijk al gauw de brui aan had gegeven. "Ik heb het wel gehad dat Lida er op een wedstrijd niet was. Ik gooide 51,27 m en nummer twee 32 m! Nou, dat is een gat van 20 m, daar is natuurlijk niks aan, ook niet voor de juryleden."<ref>Uit ''Zal de ontwikkeling bij het speerwerpen zich voortzetten?'' door Piet Wijker (1973), gepubliceerd in De Atletiekwereld nr. 24: KNAU</ref><br>En zo ontwikkelden beiden zich naar 55,76 (Elly) versus 55,58 (Lida) in 1974 en 57,90 (Elly) versus 57,12 (Lida) in 1975. De achterstand op de wereldtop, die twee jaar eerder nog zo ver weg leek, was grotendeels overbrugd. Logisch dat zij dus vanaf 1974 van de [[Atletiekunie|KNAU]] ook de kans kregen om hun (bescheiden) rol op internationaal niveau mee te spelen. Bij de Europese kampioenschappen van 1974 in [[Rome (stad)|Rome]] leverde dat overigens niet meer op dan deelname. Kuys noch Van Beuzekom kwamen door de kwalificatieronde heen, waarvoor een worp van 54 meter vereist was. Het kon het tweetal, dat tot dan toe nauwelijks internationale ervaring had opgedaan, eigenlijk niet kwalijk worden genomen.