Blauwdruk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Anders: jbo:dijyselpla |
uitgebreid met hulp van de Engelse wiki en een drukkerswoordenboek (Wijnekus) |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:LaBelle Blueprint.jpg|frame|right|Moderne blauwdruk van het Franse
In de drukkerswereld is een '''blauwdruk''', of '''ozalid''', een proefdruk die tot stand komt door het speciale, lichtgevoelige [[diazopapier]] (zoals men dat kent van planafdrukken) te belichten door een film van een opgemaakte bladzijde.
Blauwdrukken worden (in de [[reprografie]]) aangemaakt voor de technische controle maar ook voor de finale controle door de opdrachtgever of de vormgever.
In de techniek werden blauwdrukken gebruikt om duplicaten te maken van
==Geschiedenis==
De blauwdruktechniek werd uitgevonden door de Engelse [[astronoom]] en [[fotograaf]] [[John Herschel]], in [[1842]], en stond bekend onder de naam ''cyanotypie'', dat letterlijk inderdaad 'blauwdruk' betekent. Als lichtgevoelige laag gebruikte Herschel een mengsel van [[kaliumhexacyanoferraat]] en [[ammoniumijzercitraat]], die indien blootgesteld aan sterk licht veranderen in [[Pruisisch blauw]]. Wanneer de chemische middelen zijn weggespoeld met water blijft er een stabiele blauwe kleur over, waarop de tekening in witte lijnen is weergegeven.
Gedurende bijna een eeuw was cyanotypie de enige simpele en goedkope manier om tekeningen in meervoud te maken, en de techniek werd meteen ingevoerd in de industrie, speciaal voor bouwplannen op groot formaat voor machines, zoals bijvoorbeeld [[locomotief|locomotieven]], en voor architectonische bouwwerken. In de loop van de twintigste eeuw werden varianten op deze techniek geïntroduceerd, zoals de ''diazotypie'' en de ''ozalid''.
[[Categorie:Druktechniek]]
| |||