'''Subject''' (filosofie), van het Latijn (''subjectum''), waar het eenals vertaling van het Griekse ''hupokeimenon'' of ''hypokeimenon'', is datbetekend letterlijk ''het onderliggende''. Na [[Aristoteles]] werd het begrip gebruikt in de zin van ''[[substantie]]'', dat is de wezenskern van het ding, datgeen wat blijft bestaan onder wisselende betekentomstandigheden.
Na [[Aristoteles]] werd het begrip gebruikt in de zin van ''substantie'' (dat is de wezenskern van het ding, datgeen wat blijft bestaan onder wisselende omstandigheden). Ná de 17e eeuw kreeg het een totaal andere betekenis; het werd het [[psychologie|psychologische]] of [[Epistemologie|epistemologische]] ''ik'': datgeen wat aan de [[Bewustzijn: algemeen#Bewustzijnstoestanden|bewustzijnstoestanden]] ten grondslag ligt. Het (''denkende'')''ik'', (het subject), wordt dan onderscheiden van het ''niet-ik'' (ofwel het [[Object (filosofie)|object]]). Dit object is een voorwerp, ding, zaak, entiteit of wezen, en kan van materiële of onstoffelijke aard zijn.
