USS Enterprise (1938): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Bot: automatisch tekst vervangen (- continue + continu ) |
k spelling; let eens op taal en stijl, soms aan de romantische kant? |
||
Regel 2:
==Geschiedenis==
Van de USS Enterprise werd op [[16 juli]] [[1934]] de kiel gelegt. Ze liep van stapel op [[3 oktober]] [[1936]] te [[Newport]], News Shipbuilding, gedoopt door Lulie Swanson, echtgenote van de Marine Secretaris Claude A. Swanson. De USS Enterprise werd overgedragen aan de Amerikaanse Marine op [[12 mei]] [[1938]]. Het vliegkampschip nam aan vrijwel alle zeeslagen tegen Japan in W.O. II deel, o.m. aan de [[Slag bij Midway]], de [[Slag bij de Oostelijke Salomons]]; de [[Slag bij Santa Cruz eilanden]]. Ook was ze aanwezig gedurende de [[Slag bij Guadalcanal]], de [[Slag bij de
Driemaal werd zij getroffen, het laatst door een [[kamikaze]]-vliegtuig bij de verovering van het eiland [[Okinawa]] in april [[1945]], waarna zij naar de V.S. terugkeerde. Ze overleefde de oorlog evenals de [[USS Saratoga (CV-3)]] en de [[USS Ranger (CV-4)]].
Eigenlijk is de USS Enterprise het resultaat van de
Dat Akkoord stond toe, dat de Verenigde Staten 135.000 ton voor de gezamenlijke vliegdekschepen-vloot mocht bouwen. De eerste drie vliegdekschepen die werden gebouwd waren de [[USS Langley (CV-1)]], de [[USS Lexington (CV-2)]] en de USS Saratoga (CV-3). Dit waren omgebouwde schepen van andere klassen. De USS Ranger (CV-4) was het eerste vliegdekschip, die ook als zodanig gepland en gebouwd werd. Toen [[Franklin D. Roosevelt]] in [[1933]] het "New Deal" verkondigde, was in de begroting voor de verdediging ook 40.000.000 [[Dollar (munt)|Dollar]], voor twee nieuwe vliegdekschepen voorzien. Van het zusterschip [[USS Yorktown (CV-5)]] werd op [[21 mei]] [[1934]] haar kiel
De eerste proefvaart van de beide vliegdekschepen USS Yorktown en USS Enterprise, was in mei [[1938]] naar [[Rio de Janeiro]], [[Brazilië]].
De toenmalige viceadmiraal [[William F. Halsey Jr]]. voerde hierbij het opperbevel en kapitein-ter-Zee Newton H. White had het eerste commando over de USS Enterprise. Na haar terugkeer opereerde ze langs de oostkust van de [[Antillen|Caraiben]] in april 1939.
Doch in november werd Newton White door kapitein-ter-Zee Charles A. Pownall vervangen en afgelost, en deze bracht het schip in 1939 naar de Stille Oceaan waar ze eerst op haar eerste thuisbasis [[San Diego]] aanlegde.
In mei [[1940]] werd de Task Force-vloot voor Japanse afdreiging naar [[Pearl Harbor (marinebasis)|Pearl Harbor]]
==Pearl Harbor==
Op [[28 november]] [[1941]] vertrok de USS Enterprise uit [[Oahu]] om vliegtuigen en piloten naar [[Wake eiland]] te brengen. Op 2 december 1941 had ze juist haar leveringsmissie aan het Marine Corps Fighter Squadron 211 op Wake eiland verhandeld. Ze zou tegen 6 december terug in Pearl Harbor zijn, maar het slechte weergebied, verhinderde - achteraf gezien, gelukkig maar - haar directe terugkeer. De USS Enterprise was bijna het slachtoffer geworden van de Japanse aanval. Terugkerend van Wake eiland, had ze gelukkig
==Tweede Wereldoorlog==
===Na Pearl Harbor===
De USS Enterprise stuurde 18 vliegtuigen naar Pearl Harbor om de schade daar vast te stellen. Die kwamen vlak na de Japanse aanval aangevlogen. Zes Enterprise-toestellen werden neergehaald door zenuwachtige Amerikaanse schutters, die dachten dat het nog Japanse vliegtuigen waren. Acht bemanningsleden werden gedood. Ook in de namiddag, als de vliegtuigen van de VF-6 vluchtformatie, bestaande uit 6 [[Grumman F4F Wildcat]]s in Pearl Harbor wilden landen, werd er in paniek op hen geschoten. Dat kostte nog eens drie piloten het leven... Uiteindelijk zagen ze in, dat de Japanners hun aanval al lang beëindigd hadden.
Als de USS Enterprise, de dag nadien aankwam in Pearl Harbor en voorzichtig binnenliep, langs de
Gedurende de laatste weken van december 1941, stoomde de USS Enterprise met zijn Task Force ten westen van Hawaï om dekking te geven aan dit eiland, terwijl twee andere carriergroepen, die van de USS Lexington en die van de USS Saratoga, al ter plaatse waren nabij Wake eiland. Na de Japanse landing moesten de beide Task Force's zich terugtrekken van Wake eiland. Na instructies gekregen te hebben te Pearl Harbor, vertrok de USS Enterprise-groep op 11 januari 1942, ter bescherming van een konvooi, richting [[Samoa]]. Op 1 februari deelde haar Task Force een harde slag uit aan de Japanners in [[Kwajalein]], [[Wojte]] en [[Maloelap]], op de [[Marshalleilanden]]. Haar vliegtuigen brachten drie schepen tot zinken, beschadigden acht andere schepen en vernietigde grote aantallen vliegtuigen en grondinstallaties. De USS Enterprise liep daarbij lichte schade op door Japanse tegenaanvallen. Na de slag stoomde haar Task Force terug naar Pearl Harbor.
Regel 25:
===Doolittle Raid===
Gedurende de volgende maanden, zwalpte de USS Enterprise en haar escorteschepen in het centrum van de Stille Oceaan. Van daar viel ze de vijandelijke installaties op Wake- en [[Marcus eilanden]] aan, waar ze weer enkele lichte schade's opliep. Daarna keerde ze terug naar Pearl Harbor voor de nodige herstellingen.
Op [[8 april]] 1942 vertrok ze weer, en had ze een
De USS Hornet lanceerde 16 [[B-25 Mitchell]]-bommenwerpers tijdens de [[Doolittle Raid]] op [[Tokio]]. Terwijl de Enterprise-jagers opstegen om dekking te geven boven hun Task Force, stegen de Mitchells op vanaf het vliegdek van de USS Hornet op [[18 april]] 1942. Ze vlogen onder leiding van [[kolonel]]-vlieger [[Jimmy Doolittle]]. Ze werden vroegtijdig gelanceerd omdat de Task Force ontdekt was door een Japanse patrouille.
Ten gevolge daarvan moesten de Amerikaanse bommenwerpers 600 mijlen vliegen en hun bommen droppen op Tokio. Na hun missie moesten de B-25-piloten in [[China]] een landing maken en zorgen dat ze daar niet in Japanse handen vielen.
Regel 33:
==[[Slag bij Midway]]==
Op [[1 mei]] 1942, vertrok de "Big E"-Task Force met volle snelheid naar het zuiden van de Grote Oceaan, voor een hereniging met de andere Task Force's, die van de USS Lexington en de USS Yorktown, die in de [[Koraalzee]] opereerden.
Maar de [[Slag in de Koraalzee]] was voorbij, voordat de USS Enterprise ter plaatse was. Hierbij verging de USS Lexington, en was de USS Yorktown zwaar beschadigd uit de strijd gekomen. De "Big E" kreeg orders terug te keren, en bereikte Pearl Harbor op [[26 mei]] 1942. Op 27 mei kregen menige officieren en matrozen, aan boord van de USS Enterprise, die
De USS Enterprise begon daarna met haar intensieve voorbereidingen, om nu wel deel te nemen in een beslissende strijd, die van de [[Midway (eiland)|Midway]] eilanden. De Japanse vloot stoomde naar Midway, terwijl een andere Japanse carriervloot, [[Dutch Harbor]] op [[3 juni]] 1942 aanviel als afleidingsmanoeuvre. Vloot-admiraal Chester Nimitz liet zich niet van de wijs brengen en stuurde 23 [[Consolidated PBY Catalina|Catalina]]'s op verkenning uit.
===[[Raymond A. Spruance]]===
Op [[28 mei]] 1942 werd de USS Enterprise het
De Slag bij Midway begon in de morgen van [[4 juni]] 1942, wanneer vier vliegdekschepen, de "[[Akagi]]", "[[Kaga]]", "[[Soryu]]" en "[[Hiryu]]", met hun landings- en aanvalsvloot, de aanval inzetten. Precies drie uur, nadat de eerste bommen op Midway vielen, bombardeerden de Amerikaanse vliegtuigen van Midway, USS Enterprise, USS Hornet en de USS Yorktown, de Japanse carriers, en 30 minuten later lieten de vliegtuigen van de USS Enterprise en USS Yorktown drie vijandelijke vliegdekschepen zinken.
Regel 48:
==Operaties in het zuiden van de Grote Oceaan==
Na een maand, waar ze een opknapbeurt en
Op 24 augustus werd een sterke Japanse strijdmacht gesignaleerd, die op 200 mijl ten noorden van [[Guadalcanal]] voer. Haar Task Force 61-vliegtuigen gingen in de aanval. In de Slag van de Oostelijke Salomons ging een Japanse vijandelijke carrier, de "[[Ryujo]]" voorgoed naar de zeebodem door toedoen van de vliegtuigen van de [[USS Saratoga (CV-3)]].
De Japanse troepen daarentegen, vochten intens een verbeten strijd op Guadalcanal. De USS Enterprise werd van de Amerikaanse schepen het meeste getroffen. Drie directe treffers en vier nabijtreffers doodden 74 manschappen en verwondden 95 opvarenden en brachten serieuze schades op aan de carrier. Maar welgetrainde schadecontroles en snel, hard werkende manschappen, lapten hun vliegdekschip weer op en ze was weldra weer in staat terug te keren naar Pearl Harbor op eigen kracht.
Regel 86:
===De Slag van de Filipijnenzee===
Op [[19 juni]] 1944, de grootste historische vliegkampschip-luchtslag, vond plaats; de Slag van de Filipijnenzee. Voor en over de 8 uren, vlogen de piloten van de United States en de Keizerlijke Japanse Marine, over de Amerikaanse vloot en vochten in de lucht, boven Task Force 58 en de Marianen. Op het einde van de dag, was een Amerikaanse zege in het verschiet. De conclusie van de aanvallen tegen de Japanse vloot op 20 juni 1944, bekwam een complete triomf. Zes Amerikaanse schepen waren wel beschadigd, en 130 vliegtuigen en een totaal van 76 piloten en vliegtuigbemanning, waren verloren gegaan. Maar door een grootse assistentie van Amerikaanse [[onderzeeër]]s, werden drie Japanse vliegdekschepen tot zinken gebracht. Dit waren de "[[Hiyo]]", "[[Shokaku]]" en de "[[Taiho]]". 426 Japanse carriervliegtuigen waren vernietigd.
De Japanse marine kwam deze slag nimmer te boven
De Filipijnenzeeslag was voorbij. De USS Enterprise en haar escorterende oorlogsschepen vervolgden hun route en ondersteunden de Saipan Campagne, tegen 5 juli. Ze keerden terug naar Pearl Harbor voor een maand, voor een generale "overhaul". Terug in actie kwam ze op 24 augustus 1944, met Task Force 38 in het strijdgebied, en stoomde daar rond, nabij de [[volcano eilanden|Volcano]]- en [[Bonin eilanden]], van 31 augustus tot 2 september 1944. De eilanden Yap, Ulithi en Palaus eilanden werden eveneens aangedaan, vanaf 6 tot 8 september 1944.
Regel 102:
Daarna stoomde ze terug naar Ulithi. Gedurende een deel van deze periode, onderhield de USS Enterprise continu vliegtuigpatrouilles boven Iwo Jima, voor 174 uren. Op 15 maart vertrok ze terug van Ulithi en onderhield haar nachtwerk in vliegtuigraids tegen [[Kyushu]], [[Honshu]] en schepen in de binnenzeeën van [[Japan]]. Ze werd echter licht beschadigd door een vijandelijke bom op 18 maart 1945. De USS Enterprise voer Ulithi, zes dagen later binnen voor de zoveelste reparatie. Terug in actie op 5 april, ondersteunde ze de Okinawa Operatie.
Daar werd de "Big E" ernstig geraakt, op [[11 april]] 1945, door een "kamikaze"-vliegtuig. Weer moest ze terugkeren naar Ulithi. Nog een keer stevende ze terug naar Okinawa, en op 6 mei ondernam de USS Enterprise, de klok rond, aanvalraids met haar vliegtuigen. Weer werd ze getroffen door een Japanse "kamikaze"-zelfmoordpiloot. Op [[14 mei]] 1945, likte ze haar
==Post-Oorlog Dienst==
| |||