Willem I van Stiermarken

Willem van Oostenrijk bijgenaamd de Vriendelijke (Wenen, circa 1370 - aldaar, 15 juli 1406) was van 1386 tot 1396 hertog van Oostenrijk. Hij behoorde tot het huis Habsburg. Als hoofd van de Leopoldijnse linie van deze dynastie was hij van 1396 tot aan zijn dood heerser van de Binnen-Oostenrijkse hertogdommen Stiermarken, Karinthië en Krain, alsook van het graafschap Tirol en Voor-Oostenrijk.

Willem I van Stiermarken
1370-1406
16e-eeuws portret van Willem I van Stiermarken door Antoni Boys.
Hertog van Oostenrijk Samen met Albrecht III (1386-1395), Leopold IV (1386-1396) en Albrecht IV (1395-1396)
Periode	1386-1396
Voorganger	Leopold III en Albrecht III
Opvolger	Verdeling Oostenrijk
Hertog van Binnen-Oostenrijk Samen met Leopold IV (1396-1406)
Periode	1396-1406
Voorganger	Nieuwe functie
Opvolger	Ernst I
Vader	Leopold III van Oostenrijk
Moeder	Viridis Visconti

Levensloop

Willem werd geboren als de oudste zoon van hertog Leopold III van Oostenrijk en Viridis Visconti, dochter van Bernabò Visconti, heer van Milaan.

In 1380 werd hij door zijn vader verloofd met Hedwig (1373-1399), de tweede dochter van koning Lodewijk I van Hongarije, die vanaf 1370 bovendien koning van Polen was. Dit was een van de eerste pogingen van de Habsburgers om hun domeinen uit te breiden door te huwen met erfgenames. Lodewijk had namelijk zijn oudste dochter Maria en haar verloofde Sigismund van Luxemburg aangesteld als erfgenamen van de Poolse troon, terwijl Hedwig aangesteld werd als erfgename van de Hongaarse troon. Toen Lodewijk in 1382 stierf, werd echter niet Hedwig maar wel Maria koningin van Hongarije. Dit kwam omdat de Poolse edelen Maria en Sigismund verwierpen als heersers van Polen en ze in de plaats Hedwig gekozen hadden als regerend koningin van Polen. De Poolse adel verwierp echter Hedwigs verloving met Willem en ze werd gedwongen om de verloving te verbreken.

In 1386 sneuvelde zijn vader Leopold III in de Slag bij Sempach, waarna Willem en zijn jongere broer Leopold IV van Habsburg hem in gezamenlijke regering met hun oom Albrecht III opvolgden als hertog van Oostenrijk. Toen Albrecht III in 1395 stierf en werd opgevolgd door zijn enige zoon Albrecht IV, brak er echter een hevige erfstrijd uit. In 1396 sloten Willem, Leopold IV en Albrecht IV een akkoord, dat gebaseerd was op het Verdrag van Neuberg in 1379. Hierbij behield Albrecht IV als hoofd van de Albertijnse linie de regering over het hertogdom Oostenrijk, terwijl Willem en zijn broer Leopold IV als leden van de Leopoldijnse linie gingen regen in de Binnen-Oostenrijkse hertogdommen Stiermarken, Karinthië en Krain en het graafschap Tirol. Willem en Leopold gingen daarna resideren in de stad Graz.

In 1401 huwde Willem met een andere erfgename, de latere koningin Johanna II van Napels. Het huwelijk bleef kinderloos en Willem maakte niet meer mee dat Johanna in 1414 haar broer Ladislaus opvolgde als koningin van Napels.

In 1404 stierf zijn neef Albrecht IV, waarna diens zevenjarige zoon Albrecht V hem opvolgde als hertog van Oostenrijk. Willem fungeerde als regent van Oostenrijk voor de minderjarige Albrecht V en probeerde de Albertijnse landen af te nemen van de jonge heerser, maar hij slaagde daar voor zijn dood niet meer in.

In 1406 stierf Willem zonder nakomelingen na te laten. Hij werd bijgezet in de hertogelijke crypte in de Stephansdom van Wenen. Na zijn dood verdeelden zijn drie broers de Leopoldijnse landerijen van het huis Habsburg. Leopold IV kreeg Voor-Oostenrijk en nam het regentschap van het hertogdom Oostenrijk voor, Ernst nam de Binnen-Oostenrijkse hertogdommen over en Frederik IV kreeg het graafschap Tirol.