Roelof Wiersma (Hilversum, 15 april1932 – Eindhoven, 4 februari1995) was een Nederlands voetballer die doorgaans als verdediger speelde. Hij speelde dertien jaar op het hoogste niveau, uitsluitend voor PSV.[1] Hij behoorde onder meer tot de selectie van de Eindhovenaren toen die in 1962/63 voor het eerst in de clubhistorie kampioen van de Eredivisie werd. Wiersma was van 1954 tot en met 1962 ook international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 53 interlands speelde.
Wiersma begon op achtjarige leeftijd met voetbal in clubverband. Hij meldde zich aan bij Donar. Nadat hij hier in 1950 het eerste elftal bereikte debuteerde hij in 1954 in het Nederlands elftal. Tot op heden is Wiersma de enige international die is opgeroepen voor Oranje terwijl hij in de Derde klasse speelde. Tijdens zijn diensttijd trainde hij af en toe met PSV mee als hij op vliegveld Welschap gestationeerd was. In 1955 tekende hij bij PSV. Wiersma speelde voor PSV in elf seizoenen 316 competitiewedstrijden, waarin hij tweemaal scoorde. In 1962/63 werd hij met PSV landskampioen. Wiersma speelde acht Europese wedstrijden, alle voor PSV, waaronder de eerste wedstrijd die een Nederlandse club ooit speelde in Europees verband, Rapid Wien–PSV op 21 september 1955. In 1965 wilde trainer Bram Appel het elftal verjongen en ging Wiersma transfervrij naar EVV. Daar speelde hij vier wedstrijden. Door een beenbreuk kwam er een vroegtijdig einde aan zijn voetballoopbaan.
Na zijn actieve carrière werd Wiersma onder meer coach van PSV (waterpolo) en trainer van TOP in Oss, toen een amateurvereniging. Wiersma was ook betrokken bij de oprichting van de VVCS, waarvan hij voorzitter was tussen 1967 en 1975. Hij was tussen 1979 en 1982 ook bestuurslid technische zaken bij de KNVB.
.jpg)
Nederland
.jpg)