Ihar Hoerinovitsj

Russisch voetballer

Ihar Hurinovitsj (Wit-Russisch: Ігар Мікалаевіч Гурыновіч; Russisch: Игорь Николаевич Гуринович) (Minsk, 5 maart 1960) is een voormalig Wit-Russisch voetballer. Tot 1991 kwam hij uit voor de Sovjet-Unie. Hij is ook bekend onder zijn Russische naam Igor Goerinovitsj.

Ihar Hurinovitsj
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 5 maart 1960
Geboorteplaats Minsk, Sovjet-Unie
Positie Aanvaller
Jeugd
1976–1977 Vlag van Sovjet-Unie Dinamo Minsk
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1987
1988
1988–1990
1990–1991
1991
1991–1992
1992–1993
1993
1993
1993–1994
1994–1995
1995
1996
Vlag van Sovjet-Unie Dinamo Minsk
Vlag van Sovjet-Unie Lokomotiv Moskou
Vlag van Sovjet-Unie Dinamo Minsk
Vlag van Engeland Brighton & Hove
Vlag van Sovjet-Unie Dinamo Brest
Vlag van Cyprus APEP Pitsilia
Vlag van Oekraïne Veres Rivne
Vlag van Bulgarije Torpedo Minsk
Vlag van Polen ŁKS Łódź
Vlag van Spanje CD Castellón
Vlag van Bulgarije Ataka-Aura Minsk
Vlag van Oostenrijk LASK Linz
Vlag van Bulgarije Ataka-Aura Minsk
213(54)
10(1)
30(4)
4(1)
20(8)
20(10)
14(2)
7(0)
3(0)
12(1)
28(13)
13(4)
20(7)
Interlands
1984
1994–1995
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
1(0)
3(1)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Biografie bewerken

Goerinovtisj begon zijn carrière bij Dinamo Minsk, waarmee hij in 1982 de landstitel veroverde. In de laatste wedstrijd tegen Spartak Moskou scoorde hij twee keer waardoor de club de titel won. In 1983 viel hij zes wedstrijden voor het einde van de competitie uit met een blessure. Dinamo werd wel nog derde en met 17 goals moest hij enkel Joeri Gavrilov voor laten gaan in de topschutterslijst. In 1990 ging hij samen met zijn ploegmaat Sergej Gotsmanov naar de Engelse tweedeklaser Brighton & Hove Albion. Door visumproblemen kon hij echter niet bij de club blijven en keerde hij terug om voor Dinamo Brest te spelen. Hierna speelde hij nog voor vele clubs.

Op 28 maart 1984 speelde hij één wedstrijd voor het nationale elftal van de Sovjet-Unie in een vriendschappelijke wedstrijd tegen West-Duitsland. Na de onafhankelijkheid van Wit-Rusland speelde hij aan het einde van zijn carrière nog drie wedstrijden voor zijn land.