Wikipedia

Dave Grusin

Amerikaans componist

David "Dave" Grusin (Littleton, 26 juni 1934)[1][2][3][4][5] is een Amerikaanse jazzpianist, filmcomponist, arrangeur, producent en orkestleider.

Dave Grusin
Dave Grusin
Algemene informatie
Volledige naam David Grusin
Geboren Littleton, 26 juni 1934
Geboorteplaats LittletonBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant, componist, arrangeur, producent, orkestleider
Instrument(en) piano
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Carrière bewerken

Grusin studeerde aan de universiteit van Colorado en speelde daar met Terry Gibbs, Art Pepper, Anita O’Day en Johnny Smith. In 1959 ging hij naar New York en werd begeleider en arrangeur van Andy Williams. Grusin verzorgde in 1966 als muzikaal leider en arrangeur onder andere ook voor twee jaar de Caterina Valente-show en woonde tijdens deze periode in Amsterdam. Al in 1960 was hij te horen op platen van Benny Goodman en vestigde hij zich in 1962 in Los Angeles. Hier speelde en arrangeerde hij onder andere voor Sarah Vaughan, Quincy Jones en Carmen McRae. Midden jaren 1970 speelde hij keyboard met Gerry Mulligan en Lee Ritenour. Samen met Larry Rosen produceerde hij tijdens deze periode albums van muzikanten als Earl Klugh en Patti Austin voor Blue Note Records en CTI Records. In 1982 richtte hij met Rosen GRP Records op, dat zich tot een belangrijk label ontwikkelde voor eigentijdse jazz en fusion en in het bijzonder succesvol was in het bereik smooth jazz. Grusin leidde ook de allstar-bigband van het label. Tijdens de jaren 1980 en 1990 volgden verdere opnamen van fusion tot pop, deels met symfonieorkest.

Grusin componeerde en produceerde ook filmmuziek, waarvoor hij deels met een Oscar en een Grammy Award werd onderscheiden. In 1989 schreef hij de soundtrack voor The Fabulous Baker Boys, in 1990 voor Havanna en in 1999 voor Random Hearts. Bovendien produceerde hij de soundtrack voor The Firm. Ook als arrangeur werd hij meermaals onderscheiden. Hij kreeg vanaf 1986 in totaal acht Grammy's, waaronder in 2003 voor zijn instrumentale arrangement van Mean Old Man voor James Taylor. Zijn filmmuziek voor het drama On Golden Pond (1981) werd door het American Film Institute gekozen uit de 25 beste Amerikaanse filmcomposities aller tijden. Zijn werk omvat meer dan 100 filmproducties.

Behalve bij GRP publiceerde hij ook voor Columbia Records, Sheffield Lab en Polygram. Zijn broer Don Grusin[6] is eveneens jazzpianist en componist. Dave Grusin heeft een zoon genaamd Stuart.

Discografie bewerken

  • 1969: Winning
  • 1976: Discovered Again! (Sheffield Lab)
  • 1978: Kenji Omura: Concierto de Aranjuez (keyboard)
  • 1978: One of a Kind (GRP Records)
  • 1980: Mountain Dance (GRP Records)
  • 1981: Dave Grusin an the GRP All-Stars live in Japan (Arista Records)
  • 1982: Out of the Shadows (GRP Records)
  • 1984: And the NY-LA Dream Band (GRP Records)
  • 1984: Night-Lines (GRP Records)
  • 1985: Harlequin (met Lee Ritenour)(GRP Records)
  • 1988: Sticks and Stones (met Don Grusin) (GRP Records)
  • 1989: Migration
  • 1990: Cinemagic
  • 1990: Collection
  • 1991: The Gershwin Connection
  • 1993: Homage to Duke
  • 1993: Dave Grusin Presents GRP All-Star Big Band: Live!
  • 1994: The Orchestral Album
  • 1997: Two for the Road: The Music of Henry Mancini
  • 1997: Presents: West Side Story
  • 1998: Priceless Jazz
  • 2000: Two Worlds
  • 2004: Now Playing: Movie Themes – Solo Piano
  • 2009: Amparo

Filmografie bewerken

(vervolg) bewerken

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dave_Grusin&oldid=64535515"