Achatius van Ararat
Achatius van Ararat (Cappadocië, jaar? — de berg Ararat, ca. 120/140) was officier in het Romeinse leger en later martelaar. Hij is heilig verklaard, en wordt tot de Noodhelpers gerekend. Zijn rooms-katholieke gedenkdag is 22 juni, de orthodoxen gedenken hem op 31 maart.
Historie bewerken
Bronnen omtrent Achatius van Ararat zijn vooral op legenden gebaseerd, en vaststelling van de historische toedracht is nagenoeg onmogelijk. Er bestaan een zestal andere heiligen met dezelfde naam, hetgeen de verwarring nog in de hand werkt. Daarbij komt dat een van die naamgenoten (Akakios of Agathius, die in 303 of 304 in Constantinopel stierf), net als Achatius van Ararat een Romeins legerhoofdman was.
Legenden bewerken
Volgens een legende uit de twaalfde eeuw stond Achatius aan het hoofd van een leger dat, 9000 man sterk, een slag dreigde te verliezen. Engelen daalden uit de hemel neer, en beloofden hun de overwinning mits zij zich tot het christendom bekeerden. Daarmee waren zij echter van het staatsgeloof afgevallen. Zij werden met doornentakken gekastijd en vervolgens gekruisigd. Niettemin lieten, aldus de legende, duizenden zich nog dopen en werden in totaal 10.000 bekeerlingen ter dood gebracht.
In de dertiende eeuw bestond er een Armeense legende onder de Dominicanen, die wilde dat Achatius aartsbisschop was van Seleukia, nabij het huidige Turkse dorp Magaraçik, en werd gemarteld en terechtgesteld.
Eigenschappen bewerken
Achatius' naam is een gelatiniseerde vorm van het Hebreeuwse Achaz en betekent in die taal “God houdt (vast)”. In het Grieks staat de naam voor “de Onschuldige”. Overigens wordt hij ook wel Akakios genoemd.
Met een verwijzing naar zijn marteling wordt Achatius vaak voorgesteld met een doornenstruik of doornenkroon, maar ook draagt hij wel een vaan, een groot kruis en een zwaard. Daarnaast wordt hij wel met bisschoppelijke versierselen voorgesteld; dit is weer gebaseerd op persoonsverwisselingen.
Gezegd wordt dat Achatius bescherming biedt tegen ziekten en tegen angst voor de dood.