Napoleon Bonaparte: verschil tussen versies

De [[veldtocht van Napoleon naar Rusland]] in 1812 was het keerpunt. Zijn [[Grande Armée]] werd gedecimeerd en in 1813 versloeg de [[Zesde Coalitieoorlog|Zesde Coalitie]] Napoleon in de [[Slag bij Leipzig]]. In [[1814]] viel de Coalitie Frankrijk binnen. Hij trad af en werd verbannen naar het eiland [[Elba (hoofdbetekenis)|Elba]]. In februari 1815 keerde hij terug naar Frankrijk en greep opnieuw de macht, wat het begin inluidde van de [[Honderd Dagen (1815)|Honderd Dagen]], waarna hij in de [[Slag bij Waterloo]] een zware nederlaag leed. Hij werd vervolgens naar [[Sint-Helena (eiland)|Sint-Helena]] verbannen. Volgens een [[autopsie]] stierf hij daar aan [[maagkanker]].

 

[[Bestand:Joseph Karl Stieler - Portrait of Madame Mère de l'Empereur (Maria Laetitia Ramolino Bonaparte, 1750 - 1836).jpg|thumb|''[[Maria Laetitia Ramolino|Madame Mère]]'' van [[Joseph Karl Stieler]] (1811)]]

[[Bestand:Napoleon16Jahre.jpg|thumb|Bonaparte, 16 jaar]]

Om zijn moeder financieel te helpen, nam hij zijn elfjarige broer [[Lodewijk Napoleon|Luigi]] bij zich en bekommerde zich om diens opvoeding. Napoleon toonde belangstelling voor [[geschiedenis]] en [[literatuur]]. [[Plutarchus]], [[Julius Caesar|Caesar]], [[Pierre Corneille|Corneille]], [[Voltaire]] en de filosoof [[Jean-Jacques Rousseau|Rousseau]] waren zijn favoriete auteurs. De roman ''[[Die Leiden des jungen Werthers]]'' van [[Johann Wolfgang von Goethe]] las hij meermaals.

 

Toen in [[1789]] de [[Franse Revolutie]] uitbrak, sloot hij zich daarbij aan. Hij was toen een negentienjarige luitenant in een artillerieregiment gestationeerd in [[Auxonne]], onder bevel van generaal [[Jean-Pierre du Teil]]. In opdracht van du Teil onderdrukte hij op 19 juli 1789 een hongeropstand.

 

[[Bestand:Jacques-Louis David 007.jpg|thumb|Napoleon trekt de Alpen over, geschilderd door [[Jacques-Louis David]]]]

 

{{Zie hoofdartikel|Beleg van Toulon|Opstand van 13 Vendémiaire}}

 

In oktober kwam zijn kans om op de voorgrond te treden. Op vraag van de regering sloeg Napoleon te Parijs de royalistische [[opstand van 13 Vendémiaire]] neer door met 40 [[kanon (geschut)|kanon]]nen [[kartets]]en op de menigte te schieten. Als beloning werd hij vervolgens bevorderd tot [[brigadegeneraal]].

 

{{Zie hoofdartikel|Beleg van Toulon|Opstand van 13 Vendémiaire|Italiaanse Veldtocht van 1796-1797}}