Wikipedia

Partij van de Arbeid van België: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
dit is een feit, niet enkel spinsels die in memoires geschreven staan
spelling; als die bron niet goed geciteerd wordt, hoort het hier effectief niet
Label: bewerking met nieuwe wikitekstmodus
Regel 84:
De partij wilde zich tegen midden jaren 80 profileren als de belangrijkste radicaal-linkse partij van het land.<ref name="buelinckxtwee3">Jan Buelinckx, [http://www.ethesis.net/radicaal_links/radicaal_links_inhoud.htm ''Radicaal-links in België en de val van de Muur. Hoe overleefden de KP, de SAP en de PVDA de val van het 'reëel bestaande socialisme'?''] (thesis), [[Universiteit Gent]], 2002, [http://www.ethesis.net/radicaal_links/radicaal_links_deel_II_hfst_3.htm deel 2, hoofdstuk 3].</ref> Ze nam deel aan verkiezingen, maar zonder veel succes. Enkel bij lokale verkiezingen in plaatsen als Antwerpen, Herstal, Zelzate en Genk haalde ze zetels. In 1985 verdwenen de laatste [[Kommunistische Partij van België|KP'ers]] uit het parlement en de PVDA raakte niet voorbij 0,7% nationaal en 2,8% in het arrondissement Antwerpen.<ref name="vogelvlucht30" />
 
Eind jaren 80 begon de houding over de socialistische regimes in het buitenland te veranderen. De PVDA ging genuanceerder kijken naar de Sovjet-Unie en het Oostblok. Het aantreden van [[Michail Gorbatsjov|Gorbatsjov]] leek kansen te bieden voor de Sovjet-Unie, terwijl de PVDA China zag afwijken van het socialisme. De [[Val van het communisme|opstanden in Oost-Europa]] zag de partij als [[contrarevolutie]]s, ook al had ze kritiek op de Oostblokregimes, die men [[Revisionisme (marxisme)|revisionisme]] verweet. Daarmee maakte de partij een heel andere analyse dan de Kommunistische Partij van België en ''de trotskisten'' (benaming voor zich communistisch noemende partijtjes die zich beriepen op het [[Trotskismetrotskisme]] en vrij kritisch stonden jegens de [[stalinisme|"stalinistische"]] communisten van de PVDA), die de opstanden beiden toejuichten.<ref name="buelinckxdrie3">Jan Buelinckx, [http://www.ethesis.net/radicaal_links/radicaal_links_inhoud.htm ''Radicaal-links in België en de val van de Muur. Hoe overleefden de KP, de SAP en de PVDA de val van het 'reëel bestaande socialisme'?''] (thesis), [[Universiteit Gent]], 2002, [http://www.ethesis.net/radicaal_links/radicaal_links_deel_III_hfst_3.htm#_ftn361 deel 3, hoofdstuk 3].</ref> Deze gebeurtenissen, alsook de goedkeuring van het neerslaan van het [[Tiananmenprotest]] en de verdediging van het regime van [[Nicolae Ceaușescu|Ceaușescu]], zorgden voor een crisis binnen de partij, waardoor verschillende kaders de partij verlieten.<ref name="buelinckxdrie3" />
 
In 1990 en daaropvolgende jaren bleven Ludo Martens met kaders van de PVDA zich sterk inzetten op banden met onder meer [[Noord-Korea]], "het Cuba van het Oosten".<ref>[https://archive.ph/WSx9f#selection-241.0-241.106 Frans De Maegd, 2023. Na dertig jaar, een beknopte geschiedenis over de relaties tussen de PVDA van België en de PVDA van Korea.]</ref>, naast bewegingen als [[Lichtend Pad|Sendero Luminoso]] in [[Peru]]. In 1994 bezocht Martens de [[Democratische Volksrepubliek Korea|Democratische Volksrepubliek]] in het noorden van Korea en hield daar en aan het thuisfront een lofzang op de leider [[Kim Il-sung]], die zich gevleid toonde.((bron?)) Hij zou de laatste buitenlander zijn die Kim ontving voor zijn overlijden op 8 juli 1994.
Aan deze houding kwam langzaam verandering in de loop van de [[1990-1999|jaren 90]]. Toenmalig partijvoorzitter [[Ludo Martens]] verbleef sinds 1997 voornamelijk in [[Congo-Kinshasa|Congo]] en de partijleiding werd waargenomen door algemeen secretaris [[Nadine Rosa-Rosso]].
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Partij_van_de_Arbeid_van_België"