Vrouwenstaking: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dode bron vervangen door andere bronnen Label: Ongedaan gemaakt |
NPO is belachelijk slecht om in het aangeven van bronnen voor dit soort zaken, maar ik vermoed in dit geval 'Bron:Wikipedia". En dat soort kruisverwijzingen willen we juist voorkomen uiteraard. Versie 64365554 van Ennomien (overleg) ongedaan gemaakt. Label: Ongedaan maken |
||
Regel 1:
[[Bestand:Vrouwenstaking.jpg|miniatuur]]
De '''vrouwenstaking''' van 30 maart 1981 was in [[Nederland]] een landelijke [[Betoging|actie]] van [[vrouw]]en en een [[vrouwenmars]], vooral gericht op legalisering van [[abortus]]. In heel Nederland kwamen er naar schatting 300.000 tot 500.000 vrouwen op de been.<ref name=":3">{{Citeer web|url=
De staking was het meest zichtbaar in [[Amsterdam]], waar vrouwen zich vanaf 17:00 uur verzamelden op de [[Dam (Amsterdam)|Dam]]. Vervolgens liepen ca. 100.000 vrouwen en enkele mannen in een demonstratieve optocht naar het [[Leidseplein (Amsterdam)|Leidseplein]].<ref>{{Citeer web|url=https://www.rijksmuseum.nl/nl/collectie/NG-1981-8-47|titel=Vrouwenstaking van 30 maart 1981, Foto met toelichting|auteur=[[Bertien van Manen]]|bezochtdatum=2016-06-01|werk=Rijksmuseum}}</ref>
Regel 33:
In 1976 dienden de Kamerleden [[Hein Roethof]] (PvdA) en [[Els Veder-Smit]] (VVD) een initiatiefwet in voor legalisering.<ref name=":4" /> Gecombineerd met het eerdere PvdA-voorstel werd het voorstel september 1976 met 83 tegen 58 stemmen aangenomen door de Tweede Kamer. Onverwacht strandde het voorstel echter in de Eerste Kamer, omdat met name de VVD-fractie, onder leiding van [[Haya van Someren]], grotendeels tegenstemde. De stemming was politiek zo belangrijk, dat de gehele senaat aanwezig was.<ref name=":4" />
In 1980 volgde opnieuw een grote anti-abortusdemonstratie, maar op 18 december 1980 werd door de Tweede Kamer de Wet Afbreking Zwangerschap aanvaard. Daarin werd echter nog bepaald dat een vrouw vijf dagen verplichte bedenktijd moest houden, en dat de arts de keuze hield om die abortus wel of niet uit te voeren. Vrouwen hadden dus nog steeds geen volledige vrije keus, maar het was wel een grote verbetering. De wet zou op 31 maart 1981 aan de Eerste Kamer worden voorgelegd.<ref
Probleem bij al deze stemmingen was dat de politieke partijen in deze ethische kwestie niet als één geheel stemden, maar dat individuele leden een afwijkende stem konden uitbrengen.<ref>{{Citeer web|url=http://www.parlement.com/id/vh8lnhrs61r7/afwijkend_stemgedrag_in_de_tweede_kamer|titel=Afwijkend stemgedrag in de Tweede Kamer|bezochtdatum=2016-06-01|werk=www.parlement.com}}</ref>
Regel 42:
=== Vakbonden ===
Hoewel de vakbonden zich in de jaren 80 met allerlei zaken bezighielden, hadden de meeste vakbonden over dit vrouwenprobleem nog geen standpunt ingenomen. Volgens de bonden was abortus geen zaak tussen werkgevers en werknemers. De meeste vakbonden riepen dus niet op om te gaan staken.
== Acties tijdens de vrouwenstaking ==
Regel 57:
== Eerdere acties ==
Eerder al waren er diverse manifestaties en demonstraties geweest om abortus te legaliseren. Er waren echter ook demonstraties geweest van tegenstanders van abortus.
* Na 1970. Dolle Mina's vielen een congres van gynaecologen binnen, met op hun buik geschreven ''baas in eigen buik.''<ref
* 4 december 1974: abortusdemonstratie, georganiseerd door [[Dolle Mina (Nederland)|Wij Vrouwen Eisen]], waar ca. 4000 vrouwen op afkwamen. De drie eisen waren: Abortus uit het wetboek van strafwet, abortus in het ziekenfondspakket (de toenmalige verplichte ziektekostenverzekering) en de vrouw beslist.<ref>{{Citeer web|url=http://www.vrouwennuvoorlater.nl/protest/abortusdemo1974.htm|titel=Abortusdemo 1974|bezochtdatum=2016-06-01|achternaam=Later|voornaam=Stichting Vrouwen Nu Voor|werk=www.vrouwennuvoorlater.nl}}</ref> De [[Politieke Partij Radikalen|PPR-fractie]] van de Tweede Kamer en de Kamerleden [[Bas de Gaay Fortman]] en [[Dolf Coppes]] distantieerden zich van de eisen en waren "zeer ongelukkig met de extreme manier waarop de kwestie door de vrouwen werd benaderd". De weerzin van de vrouwen tegen de toenmalige minister [[Dries van Agt|van Agt]] van justitie was groot. Men was tegenstander van de juridische en sociale bevoogding van vrouwen die Van Agt in de wetgeving wilde vastleggen. Een van de leuzen was ''Een, twee, drie, vier, vijf, van Agt blijf van mijn lijf.''
* 4 december 1974: Tegendemonstratie onder leiding van Pater Koopmans
| |||