De Vivendi Seve Trophy van 2011 werd van 15 t/m 18 september gespeeld op de baan Golf de Saint-Nom-la-Bretèche bij Saint-Nom-la-Bretèche in de buurt van Parijs, Frankrijk.

Het toernooi werd gespeeld door professionals van continentaal Europa tegen een team van spelers uit Groot-Brittannië en Ierland. De spelers van de Britse Eilanden waren voor de zesde opeenvolgende keer de "Europeanen" de baas.

De teams

bewerken
    &  
  Jean van de Velde, n.p. captain   Paul McGinley, n.p. captain
  Thomas Bjørn   Darren Clarke
  Nicolas Colsaerts   Jamie Donaldson
  Anders Hansen   Simon Dyson
  Peter Hanson   Ross Fisher
  Raphaël Jacquelin   Mark Foster
  Miguel Ángel Jiménez   David Horsey
  Pablo Larrazábal   Scott Jamieson
  Matteo Manassero   Ian Poulter
  Francesco Molinari   Robert Rock
  Alexander Norén   Lee Westwood

Donderdag 15 september

bewerken

Het toernooi werd voor het eerst gespeeld zonder de aanwezigheid van Severiano Ballesteros, die enkele maanden eerder overleden was. Om hem te eren, werd afgesproken dat de twee Spaanse spelers het toernooi startten en dat Miguel Ángel Jimenez – goed bevriend met Ballesteros – de eerste bal mocht afslaan.[1]

De jongste deelnemer is de 18-jarige Matteo Manassero, die een jaar eerder ook al de jongste winnaar op de Europese Tour was.[2]

Op de eerste dag werden fourballs gespeeld.

Winnend team Uitslag Verliezend team
Jamie Donaldson & Simon Dyson
2&1
Miguel Ángel Jiménez & Pablo Larrazábal
Ross Fisher & Scott Jamieson
6&4
Peter Hanson & Raphaël Jacquelin
Anders Hansen & Francesco Molinari
1 up
Mark Foster & Lee Westwood
Darren Clarke & David Horsey
1 up
Nicolas Colsaerts & Matteo Manassero
Ian Poulter & Robert Rock
5&3
Thomas Bjørn & Alexander Norén
Brits-Iers team Europees team gelijke stand

Na de eerste dag staat continentaal Europa met 4–1 achter. Namens de Britten en Ieren verloren alleen Mark Foster en Lee Westwood hun partij.

Vrijdag 16 september

bewerken

De tweede ronde werden ook fourballs gespeeld. Jean van de Velde heeft nieuwe partnercombinaties gevormd, Paul McGinley niet.

Winnaars Uitslag Verliezers
Jamie Donaldson & Simon Dyson
½–½
Thomas Bjørn & Raphaël Jacquelin
Alexander Norén & Peter Hanson
5&3
Ian Poulter & Robert Rock
Miguel Ángel Jiménez & Pablo Larrazábal
3&2
Darren Clarke & David Horsey
Mark Foster & Lee Westwood
5&3
Anders Hansen & Francesco Molinari
Nicolas Colsaerts & Matteo Manassero
2 up
Ross Fisher & Scott Jamieson

De stand na de tweede dag was Continentaal Europa 4½ – Groot-Brittannië & Ierland 5½.[3]

Zaterdag 17 september

bewerken

Zaterdag werden er 's ochtends vier greensomes gespeeld en 's middags vier foursomes. De greensomes werden met 3½–½ door Continentaal Europa verloren zodat ze met 9–5 achter kwam te staan. Hoewel de continentale spelers in het begin van de middag een voorsprong hadden, ging die verloren. Het stond nu 11½–6½ voor het Brits-Ierse team.

Winnend team Stand Verliezend team
Greensome
Simon Dyson & Jamie Donaldson
2&1
Nicolas Colsaerts & Matteo Manassero
Peter Hanson & Alexander Norén
½–½
David Horsey & Darren Clarke
Ian Poulter & Ross Fisher
2&1
Thomas Bjørn & Raphaël Jacquelin
Lee Westwood & Scott Jamieson
4&3
Miguel Ángel Jiménez & Pablo Larrazábal
Foursomes
Robert Rock & Jamie Donaldson
½–½
Francesco Molinari & Matteo Manassero
Thomas Bjørn & Anders Hansen
3&2
Mark Foster & Ross Fisher
Ian Poulter & Simon Dyson
3&1
Pablo Larrazábal & Alexander Norén
David Horsey & Lee Westwood
4&3
Nicolas Colsaerts & Raphaël Jacquelin

Zondag 18 september

bewerken

Op de laatste dag van de Trophy werden er tien single matchplay partijen gespeeld. Aan het begin van de dag stonden de continentale spelers vijf punten achter, maar nadat de eerste vijf partijen klaar waren, was de achterstand verdwenen. De stand werd 12–12 toen Nicolas Colsaerts en David Horsey ieder een half punt binnenhaalden. Er waren toen nog vier partijen in de baan. Pablo Larrazábal verloor op de laatste hole van Scott Jamieson, Matteo Manassero verloor op de laatste hole van Ian Poulter. Daarna was de stand 12–14 en stond vast dat het Brits/Ierse team gewonnen had want Mark Foster, die hole 18 nog moest spelen, stond 1up na hole 17 en was dus zeker van een half punt. Ook de laatste partij werd op hole 18 beslist, maar die was alleen nog maar belangrijk voor de precieze uitslag.[4]

Winnaar Uitslag[3] Verliezer
Thomas Bjørn
2&1
Lee Westwood
Anders Hansen
1 up
Simon Dyson
Francesco Molinari
4&3
Jamie Donaldson
Alexander Norén
4&3
Robert Rock
Miguel Ángel Jiménez
4&2
Darren Clarke
Nicolas Colsaerts
½–½
David Horsey
Scott Jamieson
1 up
Pablo Larrazábal
Ian Poulter
1 up
Matteo Manassero
Mark Foster
1 up
Raphaël Jacquelin
Ross Fisher
½–½
Peter Hanson