Schneider Grunau Baby
De Schneider Grunau Baby, ook wel Grunau Baby of kortweg Baby genoemd, is een hoogdekker eenzitter zweefvliegtuig uit 1931 van Duitse makelij. Het zweefvliegtuig is ontworpen en gebouwd door Edmund Schneider. Het succesvolle ontwerp was eenvoudig te bouwen en is in ongeveer 20 landen in licentie geproduceerd.[1]
| Schneider Grunau Baby | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Fabrikant | Edmund Schneider, Slingsby, Nord en diverse andere fabrikanten | |||
| Type(n) | Zweefvliegtuig | |||
| Lengte | 6,09 m | |||
| Spanwijdte | 13,57 m | |||
| Stoelen voor passagiers | Eenzitter | |||
| Leeggewicht | 170 kg | |||
| Vleugeloppervlak | 14,20 m² | |||
| Max. startgewicht | 250 kg | |||
| Eerste vlucht | 1931 | |||
| Voornaamste gebruikers | Recreatief | |||
| Aantal gebouwd | ± 6000 | |||
| ||||
Ontwerp en ontwikkeling bewerken
De Grunau Baby was ontworpen als een eenzitter zweefvliegtuig voor zowel opleidingsdoeleinden als voor overlandvliegen. De romp en de vleugels van het vliegtuig zijn gemaakt van hout, waarbij de vleugels met doek zijn bespannen. De vleugels worden ondersteund door enkelvoudige vleugelstijlen en zijn uitgerust met duikremkleppen. Het landingsgestel van de eerste toestellen bestond uit een houten schaats onder de rompneus en een staartslof onder de achterkant van de romp. Later zijn er ook toestellen gebouwd met een enkelvoudig ongeremd wiel achter de schaats.
Er zijn sinds 1931 in totaal ongeveer 6000 toestellen gebouwd.
Varianten bewerken
- ESG 31[2]
- Voorganger van de Baby met grotere eenvoudiger vleugels.
- Baby
- De originele versie - een ESG31 met een geavanceerdere vleugel ontworpen met hulp van Akaflieg Darmstadt (Academische Zweefvliegclub).
- Baby II
- Baby IIa
- Baby IIb
- Baby III
- Alcatraz
- Dertig vliegtuigen gebouwd in Brazilië door Laminação Nacional de Metais, later genaamd CAP Companhia Aeronáutica Paulista
- Nord 1300
- Licentie productie in Frankrijk door Nord Aviation
- Elliotts Baby EoN
- Licentie productie in Engeland door Elliotts of Newbury
- Slingsby T5
- Licentie productie in Engeland door Slingsby Sailplanes
- Baby 3
- Naoorlogs herontwerp, met een gesloten cockpit, gemaakt door Edmund Schneider nadat hij was geëmigreerd naar Australië
- Baby 4
- Verbeterd model voor de productie in Australië
- Baby V
- Tweezitterversie uitgerust met Baby III vleugels. Met een metalen buizenromp met doekbespanning. Zitplaatsen in tandem configuratie.
- AB Flygplan Se-102
- Licentie productie in Zweden voor de Royal Swedish Air Force
- Hawkridge Grunau Baby
- In licentie gebouwde Grunau Baby toestellen
- TG-27 Grunau Baby
- Grunau Baby vliegtuigen in dienst van de United States Army Air Forces (USAAF) in 1942
- IFIL-Reghin RG-1
- Grunau Baby’s in licentie gebouwd in Roemenië
- Stiglmeier S.24
- Variant van Herman J. Stiglmeier met de vleugeels van een Bowlus BA-100 Baby Albatross
- Motor-Baby
- Een motorzweefvliegtuig conversie, (D-YBIF), voortgestuwd door een Kroeber M4 tweetaktmotor met een duwpropeller. Om plaats te maken voor de propeller werd de bovenkant van de romp achter het midden weggelaten.
Specificaties Baby IIb bewerken
Algemene eigenschappen bewerken
- Bijnaam: Grunau Baby
- Bemanning: 1
- Spanwijdte: 13,57 m
- Lengte: 6,09 m
- Vleugel oppervlak: 14,20 m²
- Aspect ratio: 13:1
- Profiel: Goettingen 535
- Leeg gewicht: 170 kg
- Maximaal gewicht: 250 kg
Prestaties bewerken
- Maximale snelheid: 150 km/h
- Snelheid tijdens lierstart: 80 km/u
- Snelheid achter sleepvliegtuig: 90 km/u
- Maximale glijhoek: 17:1 bij 60 km/h
- Minimale daalsnelheid: 0,85 m/s bij 55 km/h
- Vleugelbelasting: 17,68 kg/m²
Zie ook bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|