Palladium-waterstofelektrode

(Doorverwezen vanaf Palladium waterstofelektrode)

De palladium-waterstofelektrode (Pd/H2) is een veel gebruikte referentie-elektrode in elektrochemische studies.[1] Het merendeel van de kenmerken zijn vergelijkbaar met de standaard-waterstofelektrode (met platina). Maar palladium heeft een belangrijk kenmerk - de mogelijkheid om waterstof op te nemen als interstitieel-defect.[2][3]

Werking van de elektrode

bewerken

Wanneer waterstof wordt geabsorbeerd in palladium kunnen de onderstaande twee fasen naast elkaar voorkomen:

  • De alfa-fase, met waterstofconcentraties van minder dan 0,025 atomen per palladiumatoom.
  • De bèta-fase, met waterstofconcentraties die overeenkomen met de niet-stoichiometrische formule PdH0.6

Het elektrochemische gedrag van een palladiumelektrode in evenwicht met H3O+-ionen in oplossingen loopt parallel aan het gedrag van palladium met moleculaire waterstof.

 

Dus het evenwicht wordt gecontroleerd in het ene geval door de gedeeltelijke druk van fugaciteit van moleculaire waterstof en in het andere geval door de activiteit van H+-ionen in de oplossing.

 

Wanneer palladium elektrochemisch wordt geladen door waterstof komt het bestaan van de twee fasen tot uiting door een constante potentiaal van circa +50 mV versus de omkeerbare waterstofelektrode. Dit potentieel is onafhankelijk van de hoeveelheid opgenomen waterstof opgenomen over een breed bereik. Deze eigenschap is de basis voor het gebruik van de palladium-waterstofreferentie-elektrode. Het belangrijkste kenmerk van deze elektrode is de afwezigheid van het constant borrelen van moleculaire waterstof door de oplossing zoals noodzakelijk voor de standaard-waterstofelektrode.

Zie ook

bewerken