Overleg gebruiker:Natuur12/Mark Z. Jacobson

Vergelijk met huidige versie van Jürgen Eissink/RwBest/Lidewij C J.

https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Z._Jacobson&oldid=52410050 Alexis Jazz (overleg) 7 okt 2018 18:46 (CEST)

−

Jacobson maakt computermodellen van de uitstooteffecten van verschillende energietechnologieën op de [[luchtvervuiling]] en het [[klimaat]]. Hij ontwikkelde een model om de klimaatinvloed van zwarte koolstof te berekenen, dat (stand 2014) meer dan 1.000 onderzoekers gebruiken. Hij wordt tot een van de toonaangevende klimaatonderzoekers gerekend die zich bezighouden met de gevolgen van [[aerosol]]en. Internationale erkenning vond Jacobson ook door de in 2009, met Mark A. Delucchi in ''[[Scientific American]]'' gepubliceerde artikelen ''“A Plan to Power 100 Percent of the Planet With Renewables''” (Een actieplan om 100 procent van de planeet van herbruikbare energie te voorzien). Daar wordt gesteld dat het mogelijk is dat [[hernieuwbare energie]] als [[Windenergie|wind-]], [[waterkrachtcentrale|water-]] en [[zonne-energie]] tegen een redelijke prijs aan de groeiende energiebehoefte van de wereld voldoen en zo dus afschaffing van gebruik van [[fossiele brandstof|fossiele]] en/of [[kernenergie]] helpen versnellen. In 2011 werd dit scenario aanzienlijk uitgebreid gepubliceerd in twee delen in het wetenschappelijk tijdschrift ''Energy Policy'' en zeer vaak geciteerd. In mei 2015 werden de twee delen gerangschikt als 2 en 3 van de meest geciteerde artikelen in ''Energy Policy'' sinds 2010. Volgens Jacobson is een snelle overgang naar schone [[duurzame energie]] dringend nodig om de mogelijke versnelling van de [[opwarming van de Aarde]] en de wereldwijde gevolgen daarvan te verminderen, met inbegrip van het smelten van de arctische en antarctische ijskappen. === Klimaatonderzoek === Jacobson begon in 1990 algoritmen te bouwen voor wat nu GATOR-GCMOM wordt genoemd (Gas, Aerosol, Transport, Radiation, General Circulation, Mesoscale and Ocean Model). Dit model, dat is ontwikkeld gedurende tientallen jaren, simuleert luchtvervuiling, weer en klimaat van lokale tot wereldwijde schaal. Het was het eerste volledig gekoppelde online-model dat alle belangrijke terugkoppelingen van belangrijke atmosferische processen op basis van eerste beginselen verklaart. Aanvankelijk berekende het programma hoe de concentraties van tientallen stoffen veranderen door honderden processen (chemische reacties en emissie en absorbtie van licht en warmte) op tienduizenden plaatsen in de atmosfeer. Dat kostte erg veel rekentijd. De algoritmen van Jacobson zijn codes die veel sneller de [[differentiaalvergelijkingen]] oplossen die al die processen beschrijven, omdat de codes geschikt zijn voor [[array processor]]s. In latere jaren zijn nog veel meer atmosfeer (windsnelheid, zonlicht, luchtvervuiling enz) en oceaan processen toegevoegd aan het programma, grotendeels door Jacobson. Een van de onderzoeksgebieden waar Jacobson aan heeft bijgedragen met GATOR-GCMOM is de bepaling van hoeveel diffuse troposferische zwarte koolstof (roet) het klimaat beïnvloedt. Zijn conclusie dat zwarte koolstof mogelijk de tweede belangrijkste oorzaak is van klimaatopwarming werd bevestigd in het uitgebreide overzicht van T. C. Bond et al (2013). === Duurzame-energieplan === Jacobson en Delucchi betogen in hun publicaties in ''Energy Policy'' in 2011 dat wanneer er in 2050 geen kolen, olie en gas meer gebruikt worden, de hele energievoorziening zoveel mogelijk afhankelijk wordt van elektriciteit, die dan grotendeels kan worden opgewekt met windturbines en zonnepanelen. [[Brandstofmotor]]en en [[verwarmingsketel]]s kunnen vervangen worden door [[elektromotor]]en en [[warmtepomp]]en en koken kan met [[Inductiekookplaat]] in plaats van gas. Deze elektrische apparaten hebben een beter rendement. Wat niet elektrisch kan, bijv. vliegen over afstanden van meer dan 1000 km, gaat met waterstof dat gemaakt wordt door [[elektrolyse]] van water, zie [[Waterstofvliegtuig]]. Bovendien worden volgens het plan geografisch verspreide variabele energiebronnen onderling verbonden met het elektriciteitsnet zodat, als er ergens niet genoeg wind en zonlicht is, dat tekort aangevuld wordt uit een ander gebied waar wel zon en/of wind is, of uit een regelbare energiebron zoals waterkracht. Verder wordt elektrische energie opgeslagen voor later gebruik in waterkracht-[[pompcentrale]]s, als warmte in [[Thermische zonne-energie|geconcentreerd zonlicht centrale]]s, in [[oplaadbare batterij|accu]]'s, als waterstof, of als [[Energieopslagtechniek#Gecomprimeerde_lucht|samengeperste lucht]] ondergronds. Ook ''slim'' vraag-aanbod management ([[smart grid]]) helpt om de flexibele vraag te verschuiven zodat die beter overeenkomt met de beschikbaarheid van duurzaam vermogen. De auteurs concluderen dat het plan technisch en economisch uitvoerbaar is met wind, water en zon, aangevuld met kleine bronnen als [[aardwarmte]], [[getijde-energie|getijde-]] en [[golfenergie]]. Barrières zijn van sociale en politieke aard. Zonnepanelen die niet op daken liggen en windturbines zullen ongeveer 1% van het landoppervlak innemen en kunnen ook in ondiep water geplaatst worden. In 2015 hebben Jacobson en Delucchi met Mary Cameron en Bethany Frew computersimulaties (LOADMATCH) meer in detail gepubliceerd hoe een duurzaam systeem de energievraag van minuut tot minuut kan volgen. Het programma krijgt als invoer geschatte reeksen, per halve minuut gedurende 2050-2055, van * de energievraag * het intermitterende wind- en zonne-energie aanbod voorspeld met een 3D wereldwijd klimaat/weer model GATOR-GCMOM (zie Klimaatonderzoek) * de waterkracht-, aardwarmte-, getijden- en golf-energie en specificaties van * de capaciteiten en maximale laad/ontlaad snelheden van de verschillende soorten opslag * de verliezen als gevolg van opslag, transport, distributie en onderhoud * een vraag-aanbod management systeem. Het programma wordt 10-15 keer uitgevoerd met steeds aangepaste invoer voor de opslag capaciteiten, tot een oplossing is gevonden waarin de energievraag gevolgd werd, per halve minuut gedurende 5 jaar, met lage kosten. ==== Discussie ==== Christopher T.M. Clack en twintig co-auteurs evalueerden dit artikel. en stelden dat plan een model is, dat nog onvoldoende empirisch geverifieerd is. De uitsluiting van kern-, bio-energie en fossiele brandstof met [[CO2-afvang en -opslag]] (CCS) is volgens hen onterecht. Ook zouden er fouten zitten In de berekeningen, o.a. in het vermogen van waterkracht. In hun reactie stellen Jacobson, Delucci en hun co-auteurs dat duurzame energievoorziening zonder kernenergie of CCS mogelijk is tegen lage kosten; dat is bevestigd door ander onderzoek. Bovendien beweren zij dat er met betrekking tot waterkracht geen sprake is van een fout, maar dat het piekvermogen veel groter is dan het gemiddeld vermogen. Wel gaven ze toe dat de kosten van extra turbines en generatoren voor meer piekvermogen uit waterkracht, niet was meegenomen waardoor de totale kosten ca 3% hoger uitvallen. Jacobson voelde zich door het kritische artikel aangetast in zijn reputatie en begon een rechtszaak tegen Clack en tegen het journal waarin het artikel van Clack gepubliceerd was. Deze actie kwam hem op veel kritiek te staan van wetenschappers en juristen. Toen begin 2018 duidelijk werd dat het niet tot een schikking zou komen, verwierp hij de rechtszaak "vrijwillig zonder vooroordeel". Bij-effect van het gebeuren was wel dat het plan van Jacobson en Delucci hierdoor meer bekendheid kreeg bij het bredere publiek.

+

Jacobson maakt computermodellen van de uitstooteffecten van verschillende energietechnologieën op de [[luchtvervuiling]] en het [[klimaat]]. Hij ontwikkelde een model om de klimaatinvloed van zwarte koolstof te berekenen. Volgens Jacobson is een snelle overgang naar schone [[duurzame energie]] dringend nodig om de mogelijke versnelling van de [[opwarming van de Aarde]] en de wereldwijde gevolgen daarvan te verminderen, met inbegrip van het smelten van de arctische en antarctische ijskappen en tracht met met zijn onderzoek oplossingen aan te dragen voor deze problemen. Jacobson begon in 1990 algoritmen te bouwen voor wat nu GATOR-GCMOM wordt genoemd (Gas, Aerosol, Transport, Radiation, General Circulation, Mesoscale and Ocean Model). Dit model, dat is ontwikkeld gedurende tientallen jaren, simuleert luchtvervuiling, weer en klimaat van lokale tot wereldwijde schaal. Aanvankelijk berekende het programma hoe de concentraties van tientallen stoffen veranderen door honderden processen (chemische reacties en emissie en absorbtie van licht en warmte) op tienduizenden plaatsen in de atmosfeer. Met GATOR-GCMOM is onderzocht hoeveel diffuse troposferische zwarte koolstof (roet) het klimaat beïnvloedt. In 2011 stellen Jacobson en Delucchi in hun publicaties in ''Energy Policy'' in 2011 dat wanneer er in 2050 geen kolen, olie en gas meer gebruikt worden, de hele energievoorziening zoveel mogelijk afhankelijk wordt van elektriciteit, die dan grotendeels kan worden opgewekt met windturbines en zonnepanelen. De auteurs concluderen dat het plan technisch en economisch uitvoerbaar is met wind, water en zon, aangevuld met kleine bronnen als [[aardwarmte]], [[getijde-energie|getijde-]] en [[golfenergie]]. Barrières zijn van sociale en politieke aard. Christopher T.M. Clack en twintig co-auteurs evalueerden dit artikel en stelden dat plan een model is, dat nog onvoldoende empirisch geverifieerd is. De uitsluiting van kern-, bio-energie en fossiele brandstof met [[CO2-afvang en -opslag]] (CCS) is volgens hen onterecht. Ook zouden er fouten zitten In de berekeningen, o.a. in het vermogen van waterkracht. Jacobson en Delucci waren het oneens met de kritiek. Jacobson startte vervolgens een rechtszaak tegen Clack en tegen de uitgever van het artikel. Toen begin 2018 duidelijk werd dat het niet tot een schikking zou komen liet hij de zaak vallen.

Vergelijk met CaAl/The Banner/Robotje versie

https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Z._Jacobson&oldid=52409914 Alexis Jazz (overleg) 7 okt 2018 18:46 (CEST)

−

Jacobson maakt computermodellen van de uitstooteffecten van verschillende energietechnologieën op de [[luchtvervuiling]] en het [[klimaat]]. Hij ontwikkelde een model om de klimaatinvloed van zwarte koolstof te berekenen, dat (stand 2014) meer dan 1.000 onderzoekers gebruiken. Hij wordt tot een van de toonaangevende klimaatonderzoekers gerekend die zich bezighouden met de gevolgen van [[aerosol]]en. Internationale erkenning vond Jacobson ook door de in 2009, met Mark A. Delucchi in ''[[Scientific American]]'' gepubliceerde artikelen ''“A Plan to Power 100 Percent of the Planet With Renewables''” (Een actieplan om 100 procent van de planeet van herbruikbare energie te voorzien). Daar wordt gesteld dat het mogelijk is dat [[hernieuwbare energie]] als [[Windenergie|wind-]], [[waterkrachtcentrale|water-]] en [[zonne-energie]] tegen een redelijke prijs aan de groeiende energiebehoefte van de wereld voldoen en zo dus afschaffing van gebruik van [[fossiele brandstof|fossiele]] en/of [[kernenergie]] helpen versnellen. In 2011 werd dit scenario aanzienlijk uitgebreid gepubliceerd in twee delen in het wetenschappelijk tijdschrift ''Energy Policy'' en zeer vaak geciteerd. In mei 2015 werden de twee delen gerangschikt als 2 en 3 van de meest geciteerde artikelen in ''Energy Policy'' sinds 2010. Volgens Jacobson is een snelle overgang naar schone [[duurzame energie]] dringend nodig om de mogelijke versnelling van de [[opwarming van de Aarde]] en de wereldwijde gevolgen daarvan te verminderen, met inbegrip van het smelten van de arctische en antarctische ijskappen.

+

Jacobson maakt computermodellen van de uitstooteffecten van verschillende energietechnologieën op de [[luchtvervuiling]] en het [[klimaat]]. Hij ontwikkelde een model om de klimaatinvloed van zwarte koolstof te berekenen. Volgens Jacobson is een snelle overgang naar schone [[duurzame energie]] dringend nodig om de mogelijke versnelling van de [[opwarming van de Aarde]] en de wereldwijde gevolgen daarvan te verminderen, met inbegrip van het smelten van de arctische en antarctische ijskappen en tracht met met zijn onderzoek oplossingen aan te dragen voor deze problemen. Jacobson begon in 1990 algoritmen te bouwen voor wat nu GATOR-GCMOM wordt genoemd (Gas, Aerosol, Transport, Radiation, General Circulation, Mesoscale and Ocean Model). Dit model, dat is ontwikkeld gedurende tientallen jaren, simuleert luchtvervuiling, weer en klimaat van lokale tot wereldwijde schaal. Aanvankelijk berekende het programma hoe de concentraties van tientallen stoffen veranderen door honderden processen (chemische reacties en emissie en absorbtie van licht en warmte) op tienduizenden plaatsen in de atmosfeer. Met GATOR-GCMOM is onderzocht hoeveel diffuse troposferische zwarte koolstof (roet) het klimaat beïnvloedt. In 2011 stellen Jacobson en Delucchi in hun publicaties in ''Energy Policy'' in 2011 dat wanneer er in 2050 geen kolen, olie en gas meer gebruikt worden, de hele energievoorziening zoveel mogelijk afhankelijk wordt van elektriciteit, die dan grotendeels kan worden opgewekt met windturbines en zonnepanelen. De auteurs concluderen dat het plan technisch en economisch uitvoerbaar is met wind, water en zon, aangevuld met kleine bronnen als [[aardwarmte]], [[getijde-energie|getijde-]] en [[golfenergie]]. Barrières zijn van sociale en politieke aard. Christopher T.M. Clack en twintig co-auteurs evalueerden dit artikel en stelden dat plan een model is, dat nog onvoldoende empirisch geverifieerd is. De uitsluiting van kern-, bio-energie en fossiele brandstof met [[CO2-afvang en -opslag]] (CCS) is volgens hen onterecht. Ook zouden er fouten zitten In de berekeningen, o.a. in het vermogen van waterkracht. Jacobson en Delucci waren het oneens met de kritiek. Jacobson startte vervolgens een rechtszaak tegen Clack en tegen de uitgever van het artikel. Toen begin 2018 duidelijk werd dat het niet tot een schikking zou komen liet hij de zaak vallen.

Overig

Liever geen commentaar in de secties hierboven invoegen. Ik vergelijk slechts het meest relevante deel van het artikel, als ik het hele artikel probeer te vergelijken loopt het in de soep. Alexis Jazz (overleg) 7 okt 2018 18:46 (CEST)